Als je niet meer bent waar zij zijn

wat doe je als relaties niet meer werken?

Je probeert het nog wel: contact houden met de mensen die je ooit dierbaar waren. Maar waarvan je nu weet: je bent ze ontgroeid. Je bent een andere richting uitgegaan. Je doet nog wel je best. Aansluiten bij vrienden van vroeger. Oud collega’s van toen. De mensen uit je oude team. Klanten die je eigenlijk ontgroeid bent. Omdat je nu anders werkt. In een nieuwe fase zit. Jouw positie als leider is veranderd. Je kijk op je ondernemerschap is een andere richting uitgegaan. Je voelt aan alle kanten: jij bent daar niet meer. Niet meer waar zij zijn.

Bij een mail van een klant van vroeger denk je: o nee. Of bij het zien van een bekend nummer in je mobiel, hoor je jezelf als eerste denken: bah. En je veroordeelt jezelf erom. Zo denk je toch niet? Maar weet je, zij zijn zelf ook gegroeid, veranderd en hebben keuzes gemaakt. En ineens of gaandeweg is de herkenning weg. De band die het leuk maakte, die energie gaf, voelt nu stroef. Je spreekt niet meer dezelfde taal. De woorden zijn op. Wat ooit nabij voelde, is veranderd in afstand.

Is dat erg?

Welnee. Daar waar je nu bent is, zonder oordeel, een andere plek. Die is niet minder, niet meer, niet beter noch slechter. Hooguit anders. Jij bent ergens anders. En dat is OK. Maar na die constatering volgt de keuze.

Het besluit.

Wat doe je ermee?

Ga je nog mee in de nostalgievalkuil? Afspreken. Toch ja zeggen omdat het ooit leuk was? Hopen dat het toch nog leuk wordt? Toch nog samenwerken. Toch nog net doen alsof er niets aan de hand is? Het nog één keer proberen? Of kijk je naar nu. Naar de tegenwoordige tijd. Naar wat nu is. En durf je te zeggen, hardop, het is over. En het was goed. En het is nu ook goed.

De lastigste keuzes in een mensenleven gaan over relaties.
Heb jij een hele sliert mensen om je heen of achter je aan waarmee het voor jou niet meer klopt? Vraag jezelf dan af: waarom? Waarom houd je dit in stand? Is het angst of verlangen? Wat is jouw aandeel in het in stand houden van iets waarvan je merkt: dit werkt niet meer?

Durf te kiezen. Durf je uit te spreken. In eerste instantie naar jezelf. Dat start met toegeven dat het niet meer werkt. Jij weet precies waarover ik het heb. En over wie ik het heb. Geef jezelf toestemming te denken dat het niet meer werkt. En geef jezelf daarna toestemming er ook naar te handelen. Die toestemming is hard nodig. Want eigenlijk, eigenlijk vind je het ook stom van jezelf. En asociaal.

Je kunt toch best nog een kop koffie drinken met … Of … een keer bellen? Of nog een keer werken met … Het was toch leuk? Nou dan. Doe niet zo moeilijk.

Maar zodra ik je vraag: met wie klopt het voor jou niet meer en er duikt direct een naam of gezicht op, dan weet jij wat je te doen staat. Wat is er immers asociaal aan eerlijk zijn naar jezelf en de ander?

Kiezen. Besluiten. En ernaar handelen.
Ook al betekent het dat je alleen komt te staan.
Je bent tenslotte altijd nog met jezelf.

Verder lezen over verlangen, kiezen, durven, doen? Meld je aan voor de nieuwsbrief en ontvang voortaan de blogs, podcasts en video’s in je inbox. Voor krachtige keuzes voor jezelf en je bedrijf zodat jij leeft en werkt op jouw manier. Met plezier en vrijheid.

dit veld niet invullen s.v.p.

6 Reacties

  1. Marieke

    Oei herkenbaar en zeer actueel. Daar ga ik even op kauwen de komende dagen. Dank voor deze mooie bijdrage.

    • Nicole Offenberg

      Graag gedaan. En dit is een onderwerp dat zich niet ‘even’ leent voor overhaaste besluiten. Even goed op kauwen dus.

  2. Ilse van Donkelaar

    Herkenbaar. Niet altijd hoeft een besluit het stopzetten van een relatie in te houden. Mijn vriendschap met J. startte tijdens mijn eerste studie in Amsterdam. We waren close, deden veel met elkaar, woonden allebei in Amsterdam. Dat veranderde toen zij een relatie kreeg en kinderen. Ik ging in Rotterdam werkte en was weinig thuis. We verhuisden beiden uit Amsterdam op anderhalf uur rijden van elkaar. We zagen elkaar minder. J. hield niet van bellen waardoor we ook minder op de hoogte waren van elkaars leven. We zagen elkaar ongeveer 1 of 2 keer per jaar. We stuurden af en toe een kaartje. Sinds een paar maanden is ons contact opnieuw veranderd. Sinds zij op WhatsApp is sturen we elkaar regelmatig berichtjes en fotootjes. Voor mij voelt het als goed alternatief voor de telefoongesprekken die ik in de eerdere fase graag met haar had gevoerd. Deze vriendschap is als een waaier: naar elkaar toe bewegend, van elkaar af en nu dan weer naar elkaar toe. Ik ben blij dat ik contact heb gehouden. Ook al heb ik weleens gedacht ‘wat hebben wij nog met elkaar?’

    • Nicole Offenberg

      Klopt, het hoeft zeker niet altijd een einde te betekenen. Soms is het eb en vloed in relaties. En goed om je af te vragen: wat is de betekenis? Een keuze voor een verandering in vorm kan soms opnieuw leven blazen in iets wat kabbelt. Maar hoe dan ook goed om daar bewust bij stil te staan.

    • Anja

      Nooit het kind met het badwater weggooien. Vrienden blijven altijd vrienden ook al zie je mekaar jaren niet meer

      • Nicole Offenberg

        Dat is zeker mogelijk, maar niet altijd het geval. Soms groei je uit elkaar. Dan is het beter eerrlijk te zijn naar jezelf en de ander in plaats van vast te houden aan iets dat niet meer bestaat.

Reageer