Meer focus nodig? Wat een onzin.

en ben je echt bereid te doen wat nodig is?

Focus.
Wat een vreselijk woord eigenlijk.
Net als ‘eigenlijk’.
Ik hoor het vaak om me heen: ‘Ik wil meer focus’.
Focus als toverwoord, focus als wondermiddel.
Voor betere resultaten. Op je werk, in je bedrijf, voor jezelf.

Maar als jij deze zin weleens verzucht: waarom denk je dat meer focus je gaat helpen? Heb je een to-do-list zo vol dat je niet weet waar je moet beginnen? Ben je steeds afgeleid doordat al je piepjes aanstaan? Ja, zelfs terwijl je dit leest. Heb je geen zin in wat voor je ligt en ga je telkens wat anders doen? En welke aanname doe je over focus? Wat zie je voor je als je het woord focus hoort?

Kijk nu eens om je heen, ja, nu, op dit moment, terwijl je dit leest. Wat zie je? Dit is jouw leven. Vol met afspraken, spullen, mensen. To-do-dingen. Dit heb jijzelf gecreeerd. Door de keuzes die je hebt gemaakt. Die bliepjes zijn van jou. Die lange lijst met to-do’s is van jou. En die mensen die je willen bereiken, die hebben of willen een lijntje met jou. Als je echt focus wilt, gaat het om veel meer dan het uitschakelen van bliepjes. Of het zetten van een wekker waarin je dan twee uur geconcentreerd kunt werken. Focus vraagt om iets anders. Namelijk: destruction. Wegdoen. Opruimen. Opklaren. Opschonen. Opfrissen. De bezem erdoorheen. Grasmaaien. Stop doing.

‘The artist understands that destruction is part of expansion and is willing to do whats’s best for the masterpiece. Your life is your masterpiece.’ (Danielle LaPorte)

Nu is dat met spullen best makkelijk. Dat kun je zelfs uitbesteden. Al zul jij moeten aangeven wat weg moet en mag blijven. En ja, je kunt ook allerlei systemen aanschaffen die jou die felbegeerde focus lijken op te leveren. Maar komt dat echt tegemoet aan je werkelijke verlangen? Naar rust, ruimte, naar vrijheid? Want dat is vaak wat werkelijk onder je verlangen naar focus ligt. Leuk dat je de krantenbak opruimt, maar de echte energielekken zitten vaak in relaties. En het denken over die relaties. Ja, vooral die relaties waarbij je ineens merkt dat je je in bochten gaat wringen. Relaties die aan je plakken en onrustig en onvrij voelen, of dat nu in het echt is of virtueel. Niet de relaties waarbij je frisse lucht binnenkrijgt. Nee, de relaties die zwaar voelen waarbij je telkens een andere gedachte hebt dan: Ja, leuk!

En ik weet dat dit een heikel onderwerp is, want hey, de meeste mensen zijn toch aardig en leuk en lief en hebben het goed met je voor? En nee, mensen zijn geen dingen. Integendeel, juist daarom is het belangrijk dat je zuiver blijft in je relaties en niet sjoemelt. Want hoe respectvol is het als je met mensen omgaat die je liever ziet gaan dan komen? Hoe zuiver is het wanneer je kwaadspreekt over mensen die je tóch vriendelijk blijft mailen, bellen of zien met het motto: ‘Ach, hoe erg kan het zijn?’. En nee, je bent niet alleen op de wereld, maar durf ook te kijken vanuit een binnen- en buitenring; de mensen die jou dierbaar zijn en die je graag bij je hebt en de mensen die daarbuiten staan. Je bent geen sneeuwschuiver die alles en iedereen belangrijk moet vinden. Nee, jij mag kiezen vanuit een intentie die jou en de ander recht doet. Dat heeft niets te maken met respectloos zijn naar anderen. Integendeel.

Het denken over relaties. Je gedachten over relaties. Die halen je weg van wat voor jou belangrijk is. Kan ik nee zeggen? Kan ik dat wel maken? Mag ik ook een keer niet gaan? Wat nu als ik die ander teleurstel? Dat urenlang denken over en maar niet doen. Niet handelen naar wat je eigenlijk wilt en al weet.

Dat is je grootste lek.

Dus focus… durf te kijken naar je relaties. Open. Eerlijk. Zuiver en respectvol.

Je mensen, je medewerkers, je klanten, je vrienden, je kennissen, je contacten, ja, ook de virtuele. Welke aanname doe jij over je relatie met de ander? Dat je die moet bellen? Altijd klaar moet staan? Dat je altijd persoonlijk antwoord moet geven? Alle vragen moet beantwoorden? Wie geeft energie? En wie niet? Was het ooit leuk, maar is er nu een kloof? Met wie heb je iets op te klaren?

Relaties verlopen als eb en vloed. Maar soms… soms sta je ineens op een droog wad. En ben jij ongemerkt naar een ander eiland verhuist. Gaat je ophaalbrug elke keer naar beneden voor iedereen? Of mag je selectief zijn van jezelf?

Wat doen die gedachten met je? Daar zit je lek. Je afleiding. Je kunt de bliepjes wel uitzetten, maar je relaties met anderen onder de loep nemen én handelen naar wat je al weet, dat is pas echte focus.

Meer lezen over eigen keuzes maken, leiderschap, trouw zijn aan jezelf, leven en werken op je eigen manier? Meld je aan en ontvang voortaan de blogs, podcasts en video’s in je inbox. Met hierin volop inzichten, nadenkvragen en af en toe een linkse directe zodat jij werk maakt van je verlangen en keuzes.

dit veld niet invullen s.v.p.

Reageer