‘Maar hou je dan niet van kinderen?’

‘Dus jij onthoudt je man het vaderschap’, zei iemand zuur.
‘Je hebt de ware gewoon nog niet gevonden’, zei een vriendin smalend.
‘Maar je werkt maar vier dagen’, zei een collega verbaasd.

Het leven bestaat uit het maken van keuzes.
Een van de meest ingrijpende is wel of geen kinderen.

Van jongs af aan weet ik dat ik geen kinderen wil.
Als vriendinnetjes vroegen we aan elkaar: hoeveel kinderen wil jij?
Als er eentje zei: ik wil drie kinderen, riep ik steevast: ik wil drie honden.
Verder dan dat gingen mijn gedachten als 10-jarige niet.

Toen ik dertig was kreeg ik de eerste vragen.
Maar wie zorgt er later dan voor jou?
Maar wat doe je dan als je oud bent?
Maar houd je dan niet van kinderen?
Diep in mijn hart wist ik het allang.
Maar buiten de groep staan vond ik moeilijk. In plaats van te zeggen: ‘Waar bemoei je je mee?’ zocht ik de juiste woorden. Ik wilde precies overbrengen hoe het zat.
Pas later begreep ik dat ik mezelf wilde verantwoorden voor mijn keuze.
Of erger nog: ik zei laffe dingen als: ‘Nee, ik wil ze niet, maar ik vind ze heel leuk hoor’ (terwijl ik vriendelijk lachte naar de boerende baby die in mijn armen werd gestopt).

Als ik ronduit vertelde dat ik ze niet wilde, kreeg ik de meest uiteenlopende reacties:
O, je kiest dus voor je carriere
O, je wilt zeker veel op vakantie
O, wacht maar over een paar jaar denk je daar wel anders over, hoor.
En je krijgt er zoveel voor terug!

Om de druk nog wat op te voeren, zeiden mensen zelfs dat ze het zo zielig vonden voor mijn ouders. Nu heb ik het geluk dat mijn ouders altijd onvoorwaardelijk achter mijn keuzes stonden.
Natuurlijk was mijn vader apetrots toen mijn broer later een zoon kreeg.
Maar net zo apetrots was hij op mij: omdat ik mijn eigen keuzes maakte. Dat heeft me altijd gestimuleerd om mijn eigen weg te kiezen.
Ik wil ze niet. Punt.

Kiezen is ja of nee zeggen.
Soms weet je exact waarom je ergens voor kiest.
Soms zijn je drijfveren minder helder.
Maar altijd is daar een ‘innerlijk weten’, een kompas dat je precies vertelt wat klopt voor jou.
Zolang je op dat kompas durft te vertrouwen, ook al val je buiten de groep, klopt je levenspad.

Wat heeft dat nu te maken met ondernemerschap?
Kiezen voor ondernemerschap in tijden van crisis is een beetje als nee zeggen tegen kinderen in een samenleving waar kinderen de norm zijn.
Kind, kun je nog wel op vakantie?
Denk toch aan je pensioen!
Zou je dat nou wel doen?
En toch, jij weet precies waarom je doet wat je doet.
De keuzes die jij maakt in je werk moeten gebaseerd zijn op wat past bij jou.
En bij niemand anders.
Laat je dan ook niks wijs maken over wat wel hoort en wat niet hoort.
Jouw keuzes zijn jouw keuzes. Punt.

Meer lezen over eigen keuzes maken, leiderschap, trouw zijn aan jezelf, leven en werken op je eigen manier? Meld je aan en ontvang voortaan de blogs, podcasts en video’s in je inbox. Met hierin volop inzichten, nadenkvragen en af en toe een linkse directe zodat jij werk maakt van je verlangen en keuzes.

dit veld niet invullen s.v.p.

18 Reacties

  1. Brigitte van Tuijl

    Goed blog, Nicole, en héél herkenbaar!

    Ik weet zelf ook al vanaf mijn eigen geboorte dat ik geen kinderen wil. Het is niet eens een keuze voor of tegen, maar een diep innerlijk wéten dat het niet wezenlijk bij mij past. Ik heb er dan ook nooit enige behoefte aan gehad, over getwijfeld of ik wel of toch niet….Nee. Het is niks voor mij en ook nooit geweest.

    Dit is een thema waar werkelijk IEDEREEN een mening of vraag over heeft – een vrouw die geen kinderen wil? Op z’n minst is er iets mis met je en/of ben je een egoïstische bitch. En menigeen meende mij en mijn eigen wensen beter te kennen dan ikzelf (‘dat kan je op jouw leeftijd nog helemaal niet weten’ ‘wacht maar tot je biologische klok gaat tikken’ ‘dat komt nog wel’)

    Als me dat één ding geleerd heeft, is het om onvoorwaardelijk, compromisloos trouw aan mezelf en mijn eigen keuzes te zijn – ongeacht wat wie dan ook ergens van vindt. Een onmisbare vaardigheid voor elke ondernemer met een visie & een missie 🙂

    Dank voor je mooie blog!

    • Nicole Offenberg

      Hoi Brigitte, dank je wel voor je heldere en ondersteunende reactie. Je geeft mooi de kern van het blog weer: compromisloos trouw zijn aan jezelf en je keuzes. Zo belangrijk!
      Hartelijke groet, Nicole

  2. Meike Schapink

    Hallo Nicole,

    Wat een mooie en duidelijke blog.
    En zo waar, of het nu gaat om kinderen, ondernemerschap of nog iets anders het is zo belangrijk om je eigen keuzes te maken. Zolang je anderen er geen pijn mee doet is daar helemaal niets mis mee!

    Het oordeel dat mensen hebben over geen kinderen willen, dat is toch eigenlijk een raar oordeel in een overbevolkte wereld. Ik zelf heb een kind en een 2e onderweg en ben me er heel erg bewust van dat dit iets is dat ik voor mijzelf doe, omdat ik het zo graag wil. Kinderen krijgen in deze tijd is eigenlijk een behoorlijke egoïstische actie. Al zeg ik het zelf.

    Je hebt één leven (dat denk ik althans) en daarin moet je doen wat voor jou goed is. Ik doe het beide, kiezen voor ondernemerschap en wel nog een kind krijgen in crisistijd. Daar valt ook weer genoeg over te oordelen.
    Ach laat maar zeuren….

    Jou ga ik in ieder geval volgen Nicole.
    Groeten Meike

    • Nicole Offenberg

      Dank je wel voor je reactie, Meike. Je geeft de kern precies weer: het is belangrijk om je eigen keuzes te maken. En welke keuzes dat zijn kun je alleen maar zelf uitvinden. Succes met je bedrijf én geniet van je kinderen! Hartelijke groeten, Nicole

  3. monique

    Mooie blog. Voor mij gold het omgekeerde: nooit heb ik iets zekerder geweten dan dat ik moeder wou worden. En het is ook precies dat deel van mijn leven waar ik me het beste bij voel, nog steeds, zelfs nu of misschien juist nu. Ondanks de pijn die deze keuze ook meebracht.
    Ik wou dat dit sterke interne kompas- dat je zo treffend beschrijft- ook op andere terreinen zo duidelijk zou zijn, dat de consequenties ervan irrelevant worden. Dat je niet anders kunt dan ervoor te gaan!
    Blijf schrijven:-) fijn hoe je verder dan het obligate durft te gaan.

    • Nicole Offenberg

      Hoi Monique, dank je wel voor je compliment. Iets heel zeker weten is fijn omdat dan, zoals je zegt, de consequenties inderdaad irrelevant worden. Dan kun je er niet anders dan voor gaan. Dan is het zó duidelijk, een keuze die aan alle kanten klopt en die ook altijd blijft staan, ondanks wat er daarna gebeurt.
      En ik blijf schrijven 🙂 fijn dit van jou te horen. Hartelijke groeten, Nicole

  4. Simon

    Nicole, prachtige en krachtige boodschap!

    • Nicole Offenberg

      Dank je wel, Simon!

  5. Angelique Hermeling

    Hallo Nicole,
    Wat een treffende tekst heb je weer geschreven!
    Ik kan me helemaal vinden in het feit dat het leven uit keuzes maken bestaat.
    Niet alleen wel/geen kinderen, maar ook bijv. ja/nee samenwonen met een nieuwe partner is zo’n keuze.
    De laatste tijd maak ik mijn keuzes ook weer meer op mijn innerlijke kompas.
    Doordat ik me ervan bewust ben dat ik meer mijn gevoel zou moeten volgen i.p.v. mijn ratio maak ik keuzes die echt bij mij passen.
    Het brengt me veel rust en een grote innerlijke tevredenheid.

    Blijf dit soort inspirerende teksten schrijven. Dank je wel!

    • Nicole Offenberg

      Hoi Angelique, dank je wel voor je mooie reactie. Goed om te lezen dat het kiezen van wat bij je past je rust oplevert. Trouw zijn aan wie je bent en trouw zijn aan de keuzes die daaruit voortvloeien leveren uiteindelijk altijd de beste resultaten op. Hartelijke groeten, Nicole

  6. Geertien pols

    Nicole, wat een prachtige blog. Mooi gekoppeld aan je werk. Ik heb ook die ervaring dat ik meer stil sta bij mijn innerlijk kompas en niet harder ga. Ook gezeur van anderen langs me af laat glijden. Eigen tempo nemen en toch wel doelen bereiken. Maar wel mijn doelen.

    • Nicole Offenberg

      Hallo Geertien, wat leuk dat je reageert, dank je wel. Goed dat je je eigen tempo bepaalt op weg naar het halen van je doelen. Veel plezier met de weg er naar toe 🙂 Groeten, Nicole

  7. Monique van der Kolk

    Ha Nicole,
    Ik word toch altijd weer een beetje onzeker bij het lezen van anderen die zo jong? al weten wat ze willen. Wel of niet ondernemen, wel of geen kids, wel of niet in loondienst. Pfff, wat lastig allemaal. Ik wist alleen dat ik heel veel van de wereld wilde zien. Verder maakte het me niet zo uit! Maar ik moest dan altijd wel uitleggen hoe ik dat zou doen, want ja zonder geld kom je natuurlijk nergens, zei men dan.

    Konden we maar geboren worden met alvast heel veel kennis; dat lijkt zo handig! En gaande weg door je leven wordt het dan alleen maar makkelijker.

    Maar zo is het niet: of dat nu helaas is of gelukkig moet een ander maar beoordelen.

    Ik merk door de jaren heen (nu ik ouder en wijzer word) dat het voor mij eerlijker wordt, makkelijker, meer schijt hebben aan andermans gedachten. Je eigen ding doen maar wel met respect voor de wereld om je heen.

    En met dat rondreizen over de aardbol is het goed gekomen…. !
    Dank voor je blog! Ik word er vrolijk van en het zet me tot nadenken!

    • Nicole Offenberg

      Ha Monique, wat leuk dat je reageert.

      Mooi dat het met het reizen over de aardbol goed is gekomen. En dat klopt ook, want dat is wat je altijd graag gewild hebt. Dat je omgeving daar dan allemaal vragen over stelt (hoe ga je dat dan doen en betalen?) is wat er daarna vaak gebeurt. Besef dat al die opmerkingen en vragen iets van de ander is. Belangrijk is het om bij jouw eigen verlangen en keuze te blijven. Het is iets wat JIJ wilt. Vaak projecteren anderen hun eigen onzekerheden op jouw wens. Super dat je daar gehoor aan hebt gegeven.
      En ja, het zou gemakkelijk zijn om al vast alle wijsheid te hebben als we geboren worden, aan de andere kant is stap voor stap leren ook wel een mooi proces 🙂

      Dank je wel voor je reactie en blijf reizen en kiezen voor wat jij belangrijk vindt!

      Hartelijke groeten,
      Nicole

  8. Stephanie Waasdorp

    Grappig om te lezen. Ik heb zelf vroeger ook gezegd dat ik geen kinderen wilde. Ik ben iemand met veel grote plannen, behoefte aan vrijheid en ruimte.

    De laatste jaren wist ik echter steeds zekerder: het gaat mij gebeuren. Ik wist niet wanneer of hoe of met wie maar ergens WIST ik gewoon dat ik ooit moeder zou worden. Natuurlijk is het ergens ook wel een keuze maar ik heb het gevoel dat het voor mij in mijn leven gewoon al zo gepland stond.

    Ik ben nu hoogzwanger van de eerste. Daar is geen voorafgaand gevoel van willen of plannen of diep verlangen aan te pas gekomen. Het is gewoon gelopen zoals het moest lopen. En het is natuurlijk fantastisch. Blijkbaar ligt het helemaal in lijn met wat ik hier op aarde in dit leven te doen heb. Anders zou het niet zo goed voelen en zo makkelijk gaan.

    Hetzelfde geldt voor mijn werk. Ik ben ondernemer en natuurlijk kies ik daar voor. Maar aan de andere kant voelt het ook alsof het helemaal geen keuze is. Ik weet dat dit het juiste pad is voor mij. Het enige pad zou ik bijna zeggen. Iets anders is gewoon geen optie. Wat zou ik anders moeten/kunnen gaan doen? Ik weet het niet. Het komt gewoon niet eens in mij op.

    Dat innerlijke weten geeft veel rust op momenten dat het toch even tegen zit.

    Mooie blog Nicole en fijne reacties ook.

    • Nicole Offenberg

      Dank je wel voor je reactie, Stephanie. Mooi gezegd dat je innerlijke weten je veel rust geeft op moment dat het toch even tegen zit.
      Juist dat innerlijk weten is zo belangrijk. Daar zit geen twijfel. Dat is wat je ‘moet’ doen, zonder dat het als moeten voelt.
      Mooi dat dat voor jou gebeurt zodat de dingen die op je pad komen helemaal kloppen. Ook het gegeven dat je nu moeder wordt.
      Je innerlijke weten klopt altijd.
      Heel veel geluk straks met je eerste kindje. Ook daar zal het innerlijk weten je helpen (ook als het even tegen zit 😉 )
      Hartelijke groeten, Nicole

  9. Charlotte

    Precies. Zo is het precies. Helemaal. Ben het compleet met je eens.

    En echt: “Wie zorgt er dan later voor jou?” Pffff, kinderen krijgen om ze vervolgens met de last op te zadelen dat ze voor mij moeten zorgen? We worden alleen maar ouder. En dementer. Hebben die kinderen opeens geen leven meer over. En ik ga al helemaal niet ‘aan de kinderen’, omdat mijn schoonmoeder dat zo graag wil en mijn vader dat ook wel leuk zou vinden.

    • Nicole Offenberg

      Dank je wel voor je reactie, Charlotte.
      Tja, veel mensen vinden dat je ook iets ‘moet’ terugkrijgen van je kinderen. Apart dat dit toch een onderwerp blijft waar iedereen zich mee bemoeit.
      En het grappige is: iemand die vertelt dat ze zwanger is krijgt nooit de vraag: ‘waarom?’ Het is en blijft een vanzelfsprekende norm, blijkbaar en de vraag of je ze wilt (en waarom niet) wordt vrijwel altijd alleen aan vrouwen gesteld. Gelukkig durven steeds meer vrouwen te laten zien dat ze een andere keuze willen maken. Kunnen we anderen laten in hun keuze? Die vraag gaat voor dit thema helaas nog niet altijd op.

Reageer