Drie plekken waar stoere vrouwen zich schuilhouden als ze niet durven

Je praat met een intelligente vrouw. 

Zo eentje als jij zelf.
Of nóg slimmer.

En als jij een man bent, stel het je maar voor. Je komt zo’n vrouw tegen. Ze is van alle markten thuis.

Stoer. Slim. Leuk. Goed opgeleid. Deskundig op haar vakgebied. Ze luistert naar je. Ze is één en al oor.

Ja, zo zijn dit soort vrouwen.

En vervolgens luister jij naar haar. Ze vertelt over haar drukke leven en werk, haar vak. En dan komt het.

Je maakt haar een compliment.

En zij zegt: ‘Ja, maar ik moet nog wel veel leren, hoor.’

Gaap. Zucht. Tuurlijk.

Een compliment is als een baksteen in een bodemloze put. Je hoort hem niet vallen. Hij landt niet. Niet voor dit soort vrouwen.

Ja, lach er maar om. Ik was ook zo’n vrouw. Die niet durfde te zeggen: ‘Hell, yeah, maar ik bén ook goed, wat dacht jij dan?!’

OK, zo zou ik ‘t zelf natuurlijk nooit zeggen. Maar tegenwoordig zeg ik wel: ‘Dank je wel, ja, daar ben ik inderdaad goed in.’

Geef het maar toe. Je bent bang. Ik ben bang. Wij vrouwen zijn vaak bang. Bang om arrogant gevonden te worden. Bang om als opscheppers gezien te worden. Bang om uiteindelijk door de mand te vallen. Zo stoer als we ook lijken en soms zijn. Want ja: die ene keer ging het misschien wel goed.

Maar wie zegt dat het de volgende keer wel goed gaat?

En geef toe: jij vindt vrouwen die opscheppen toch ook vreselijk irritant.

Dus houd je je schuil. Dus vertel je niet wat je allemaal goed kunt en doet. En als je dat al vertelt, houd je evenwicht. Ja, je bent goed, maar…

Je team was ook goed. Je had ook de mazzel dat ‘t dit keer lukte. Je had ook het publiek mee.

Gaap. Zucht. Tuurlijk.

Het is angst en dus ga je schuilen.

De vraag is: hoe herken je dit bij jezelf? En hoe kom je er vanaf? Ik traceer drie plekken waar stoere vrouwen zich verschuilen. Kijk je mee?

Schuilplek 1. Achter hun vakgebied.
‘Ja maar ik moet eerst nog die opleiding in … afmaken’ (vul hier haar vakgebied in).

Aldus de vrouw met 20 jaar ervaring. Twee pagina’s CV aan vakopleidingen. Referenties waar je u tegen zegt. Yep. Eerst moet een vrouw het héle vakgebied van binnen en buiten kennen. Alle 56 diploma’s gehaald hebben. Liefst cum laude. Denkt ze.

Deze vrouwen herken je aan hun taalgebruik.

‘Ik moet eerst nog … doen.’ Vul hier de vakopleiding in die ze in allerlei varianten al gedaan heeft. Je ziet het ook terug op haar website waar ze alle mogelijke werkvormen, modellen en theorieën opsomt die ze beheerst. Plus indrukwekkende lijst met klanten en banen.

Medicijn: Stop met jezelf te verschuilen achter je vakvrouwschap. Zal ik je eens iets zeggen?

Je bent al goed genoeg.

Kijk nog eens naar al die diploma’s. Het zijn er genoeg. En: heeft iemand van je klanten je ooit naar je diploma gevraagd?

Nou dan.

Als je dan toch nog iets wilt leren, werk aan je zichtbaarheid, je zelfvertrouwen, je trots.

Schuilplek 2. Achter hun ontwikkelpunten. ‘Ja, maar ik ben niet zo goed in … ‘ (vul hier haar ‘ontwikkelpunt’ in).

Hier trapte ik laatst zelf in. Ik had een opdracht in Milaan. Ik zou een tweedaagse training geven in het Women Leadership Programme voor vrouwelijke advocaten uit heel Europa.

Deze zinnen hardop uitspreken vond ik vroeger al een vorm van opschepperij.

Milaan. In het Engels. Piece of cake, toch?

Eeeh, nou, wat was mijn eerste gedachte? ‘Dan moet ik wel eerst heel goed Engels spreken.’

Gaap. Zucht. Tuurlijk.

Alsof de klant de eerste de beste sukkel naar Milaan zou sturen. Dus ik slikte nog net op tijd mijn gedachten in en zei: ‘Ja, natuurlijk, in het Engels. Leuk.’

Medicijn: Als je intuitie zegt: ‘Ja! Dit wil ik, dit is leuk!’ zeg dan ook onmiddellijk ja, vóór je hoofd allerlei excuses verzint om achter te schuilen waardoor je de hele boel dreigt af te blazen.

Als je weet en merkt dat je een klus leuk vindt, ga er voor.
En wat je nog moet leren, dat leer je gewoon. Van tevoren. Keurig op tijd. Zoals je dat altijd doet. Je bent tenslotte een vakvrouw of niet. Maar laat angst je niet in de weg zitten. Doe het stap voor stap, op jouw manier.

Schuilplek 3. Achter een andere vrouw. Dit is de ergste.

Mijn tantes hadden hier een handje van. ‘Ja, Trees zegt ook dat Carla zich niet zo netjes gedraagt.’

Duh.

Eigenlijk bedoelde mijn tante: ‘Ik vind Carla een sloerie!’

Maar dat durfde ze natuurlijk niet direct te zeggen. Stel je voor dat ze op een uitgesproken mening betrapt kon worden. Dus verschuilde ze zich achter de uitspraken van een andere vrouw. 

Veel vrouwen doen dat. Ze kruipen bij elkaar. Knikken naar elkaar. En gaan dan achter de meest dappere staan en halen haar aan als zegsvrouwe. Terwijl je echt wel een mening hebt. Maar ja, om nou iemand voor het hoofd stoten met jouw ongezouten mening?

Maar hoe staat het met jouw mening?

Medicijn: Ja, hoe staat het eigenlijk met jouw mening?

Wat vind je nou eigenlijk echt? Herken jij je echt in wat andere vrouwen zeggen of denk je er anders over? Prima. Zeg dat dan. Je hoofd wordt er niet afgebeten. Nou ja, soms. Geen punt, het groeit wel weer aan. En dan nog? Wat kan je gebeuren?

10 seconden stoer zijn.

Dat kun jij. Jij bent tenslotte die stoere vrouw. En dat weet je best. Doe het maar op jouw manier. Je wordt zichtbaar. Herkenbaar. Kleurrijk. Mooi toch? Gefeliciteerd. Je hebt een mening.

Eerlijk zijn: herkende jij de drie schuilplekken?

Best fijn om even te kunnen schuilen. Maar blijf niet te lang zitten. Dat zou zonde zijn. Kom tevoorschijn. Laat je maar zien. Dat brengt wat kleur in de wereld. Wordt hoog tijd.

Meer lezen over eigen keuzes maken, leiderschap, trouw zijn aan jezelf, leven en werken op je eigen manier? Meld je aan en ontvang voortaan de blogs, podcasts en video’s in je inbox. Met hierin volop inzichten, nadenkvragen en af en toe een linkse directe zodat jij werk maakt van je verlangen en keuzes.

dit veld niet invullen s.v.p.

11 Reacties

  1. marta

    Hoi Nicole,
    Leuk geschreven en erg herkenbaar 🙂 Zeker de schuilplekken 1 en 2… Ken er trouwens nog wel een paar. Wat dacht je van de schuilplek ‘perfectie’ of de schuilplek ‘zoals het hoort’. Het beste medicijn voor mij is je bewust zijn dat je bijna automatisch keihard je schuilplek in wil rennen maar dat je beseft dat dat niet meer nodig is want je bent oké zoals je bent.
    groet Marta

    • Nicole Offenberg

      Hoi Marta, dank je wel voor je reactie. Mooie aanvulling. Vooral die ‘zoals het hoort’ is een mooie. Dan tellen we nu dus 5 schuilplekken. En inderdaad, helemaal niet nodig. Wel mooi om ze te verzamelen, want dan herkennen we ze eerder.

  2. Geert Boonk

    Hoi Nicole,

    Denk je echt dat alleen vrouwen dit hebben? Herkenbaar hoor!

    Geert

    • Nicole Offenberg

      Hoi Geert, gelukkig maar, dat brengt ons dan toch wat dichterbij elkaar 🙂

  3. Elisabeth

    Goed stuk! Heel goed stuk!

    Ik ben ook zo’n vrouw die geen complimenten kan ontvangen. Terwijl ik er aan de andere kant wel naar hunker. Bescheiden, noem ik mezelf. Vind wel van mezelf dat ik alles kan, alleen niet goed genoeg… 🙂

    • Nicole Offenberg

      Leuk dat je reageert, Elisabeth. Ja, dat kan soms zo dubbel zijn: aan de ene kant bescheiden en aan de andere kant ook vinden dat je iets goed kan. Ik weet in ieder geval dat jij goed kunt tekenen, daarover zou ik niet bescheiden zijn. 🙂

  4. Freke Schoemaker

    Complimenten aannemen en er van genieten: kan ik goed. Van mezelf weten dat ik goed ben in mijn vak: kan ik redelijk… Uitdagende klussen aannemen vind ik heerlijk. Alleen: ik word niet gevraagd. Is dat nou jammer!

  5. Eef

    Vreemd zeg, ik kom iedere keer weer op jouw blog terecht ;-).
    Ik herkende de schuilplaatsen. Laatst had ik het met iemand over onzekerheid en toen zei die persoon tegen me (en het voelt al raar om dat hier neer te zetten): “Ja oké, maar jij bent een professional.” Ik moest bijna lachen. Ik? Maar gelukkig kon ik mijn ‘schuilreactie’ nog net op tijd inslikken. Het zit erin gebakken, die bescheidenheid.
    Ik ga nu direct je mini-enquête invullen!

  6. Eef

    Hee, wat gek, ik had hier afgelopen weekend een reactie achtergelaten. En me opgegeven om op de hoogte te blijven van het online programma. Is dat wel doorgekomen, Nicole?

    • Nicole Offenberg

      Ik heb je inmiddels een email gestuurd over het online programma. En dank je wel voor je reactie op de enquete!

  7. Irene

    Het is mij inderdaad ook opgevallen. En ik bespeurde bij mezelf dat ik mezelf daaraan ook schuldig maakte.

    Dus voortaan pauzeer ik. Werp ik mijn kin omhoog en zeg netjes ‘Dank je, ik weet!’ bij een compliment.

    Daar kijkt men overigens ook van op! 😉

Reageer