Wat jij kunt leren van mijn voetbalcarrière

Toen ik elf was zat ik op voetbal. Nee, niet op meisjesvoetbal want dat bestond toen nog niet. Samen met twee andere meisjes had ik me gemeld bij de plaatselijke voetbalclub: wij willen meedoen. Maar ja, wat doet een club zonder vrouwenvoetbal met drie meisjes? De club dacht erover na en nam een besluit: we mochten meedoen met de jongens van D6. Een team dus met jongens en drie voetballende meisjes.

We waren de enige meisjes dat jaar in de hele jongenscompetitie. We hadden geen kleedkamer maar kleedden ons om in een bezemhok. Tijdens de training deden we met de jongens mee. En omdat die meisjescompetitie er niet was, verschenen we dus ook op het veld als echte speelsters tegen een ploeg die uit louter jongens bestond. Geen probleem. We wilden tenslotte voetballen. Punt.

Die jongens moesten wel even wennen. Maar toen ze zagen hoe hard we konden rennen en ontdekten dat wij net als zij ook voetbalplaatjes spaarden, en dus alle namen kenden van de topvoetballers, was het best OK dat we meededen.

Ik was apetrots op mijn adidasvoetbalschoenen. Die waren heel wat beter dan de laarzen waarmee ik op het trapveldje in de buurt voetbalde. Als we het veld op kwamen keek de tegenpartij vreemd op. Huh, drie meisjes? Kunnen die wel wat? Ik herinner me het gelach en de opmerkingen. Ja, ook van de ouders langs de lijn.

Helaas bleek ik geen talentvolle meisjesMessi of Miedema. Ik geloof achteraf dat ik liever naar het spel keek dan elke week fanatiek meespeelde. OK, na één seizoen had ik dan toch maar mooi twee goals op m’n naam staan. Een echt doelpunt geschoten in de linkerhoek en een strafschop. Tot zo ver mijn voetbalcarrière.

Maar ik leerde wel een aantal belangrijke lessen.

Als je iets wilt, laat je dan niet tegenhouden door hoe het hoort of al jaren zo gaat. Gelukkig kun je tegenwoordig als meisje op een voetbalclub in een echte vrouwencompetitie. En is profvoetballer worden een meisjesdroom die uit kan komen.  Maar ook als jij nu als volwassene iets wil, of dat nu gaat om je ambities, je dromen, je missie, en er zijn voor jou niet direct mogelijkheden, ga dan op zoek. Zet door. Wacht niet af. Vraag. Onderzoek. Doe het. En als dat wat je zoekt er niet is, creëer je eigen mogelijkheden. Ze zijn er. Echt.

Wees een leider als het gaat om jouw wensen en die dingen waarover je enthousiast bent.

Neem je verantwoordelijkheid en ga niet zitten klagen als iets niet meteen lukt. En laat je vooral niet tegenhouden door opmerkingen van anderen die verbaasd opkijken als jij keuzes maakt die misschien niet direct voor de hand liggen. Of die men raar vindt. Ik begreep als meisje nooit waarom er geen meisjesvoetbalcompetitie bestond en dat dat raar werd gevonden als je wilde voetballen. Gelukkig is dat nu anders.

Denk eens dit: wat nou als alles kan en helemaal niets raar is? Dat ‘raar’ en ‘ongewoon’ niet bestaat in ons woordenboek. Noch het ongemakkelijke gevoel van ‘raar’. Wat zou je dan nu doen? 

Laat je niet uit het veld slaan door opmerkingen. Laat ze gaan, het is verspilde energie om er op in te gaan. Dat leidt je alleen maar af van jouw doelen en is reactief gedrag; alsmaar reageren heeft niets met leiderschap te maken. Leiderschap gaat in essentie over pro-actief keuzes maken. Dat wil zeggen: niet continu reageren op alle prikkels en reacties die op je afkomen. Maar eigen keuzes maken die voor jou belangrijk zijn en stroken met hoe jij wilt leven en werken. Je eigen lijn trekken. Op jouw voorwaarden. Vanuit jouw waarden.

Vind dus dat (soms nog onontdekte) pad, al wijkt dat pad volledig af van je omgeving. Denk en doe. Laat zien. Wie je bent. Wat je kunt. En waar jouw liefde, plezier en talent ligt. Jongen of meisje, man of vrouw, of wat je dan ook maar bent, maak je eigen keuzes. Keuzes die jou het gevoel van pure vrijheid geven.

Meer lezen over eigen keuzes maken, leiderschap, trouw zijn aan jezelf, leven en werken op je eigen manier? Meld je aan en ontvang voortaan de blogs, podcasts en video’s in je inbox. Met hierin volop inzichten, nadenkvragen en af en toe een linkse directe zodat jij werk maakt van je verlangen en keuzes.

dit veld niet invullen s.v.p.

3 Reacties

  1. Samula

    Mooi blog, Nicole!! Probeer dit zelf te doen. Soms heel eng, maar ook gaaf. En ik hoop door dit voor te leven mijn kinderen dit ook mee te kunnen geven.

    • Nicole Offenberg

      Ja, mooi als je hierin ook een rolmodel in kunt zijn voor je kinderen!

  2. Latifa

    Herkenbaar wat je schrijft Nicole.
    Die stap en keuze voor mezelf heb ik genomen door tegen alle ‘adviezen en regels’ in, in m’n eentje van Nederland te verhuizen naar Antwerpen. Beste beslissing ooit! Het is echt zoals Triodos bank het zegt: volg je hart, gebruik je hoofd.
    Ik volg gewoon m’n eigen pad, ongeacht wat anderen zeggen. Heeft lang geduurd voor ik zover was maar het voelt sindsdien als de enige weg 🙂

Reageer