Waar ben jij bang voor?

Ik sta op het podium. Iedereen kijkt. Het zweet breekt me uit.
De stilte valt. Ze lijkt uren te duren.
Zullen we de hele boel maar afblazen?
Mag ik onder een steen zitten?
Waar is de nooduitgang?
Dit is het moment waarop ik het liefst zou wegrennen.
Om nooit meer terug te komen.
Tot de eerste noot klinkt. Het zingen kan beginnen.
Na drie seconden is de angst weg en geniet ik met volle teugen.

Angst. Pure angst.
Ik heb ‘m vlak voor ik op een podium sta.
Of dat nu gaat om het houden van een presentatie of het zingen van een concert.
Eenmaal op het podium is er niets aan de hand en vind ik het geweldig.

De angst duikt op voor alles begint.
Mijn hoofd draait overuren in spookscenario’s.
Alles wat zou kunnen gebeuren passeert de revue.
Dat ik struikel. Iets stoms zeg. Of een antwoord niet weet.
Of in het geval van het concert mijn tekst compleet vergeet.
En iedereen achteraf zegt:
Leuk concert, maar die Offenberg bakte er niks van.

We hebben allemaal dingen waar we bang voor zijn.
Op een podium iets vertellen.
Jezelf laten zien in een groep.
Iets vertellen dat kwetsbaar voelt.
Voor jezelf beginnen.
Je leven een andere wending geven.
Nee zeggen.
Een nieuwe klant benaderen met een aanbod.
Als leider voor een groep staan en ongezouten je mening geven.

En zo zijn er nog –tig zaken waar we bang voor zijn.
Ik heb het hier niet over spinnen of hoogtevrees.
Maar de angst om die keuzes uit te voeren die we heel graag willen maken.
Soms lijkt het wel: hoe groter je verlangen, des te groter je angst.
De meeste angst komt neer op angst voor:

Afkeuring
Je bent bang dat je omgeving je keuze stom vindt en afkeurt. Dat ‘ze’ zeggen: ‘da’s niks voor jou; moet dat nou zo nodig?’ Hoe afhankelijker je je voelt van je omgeving, hoe groter die angst. Je bent bang voor afkeuring en afwijzing.

Afwijken
Je keuze brengt je op onbekend terrein. Je wijkt af van wat je tot nu toe deed. Je bent bang om er niet meer bij te horen en een vreemde eend te worden.

Alleen staan
Als gevolg van je keuze ben je bang om alleen te komen staan, juist omdat niemand je keuze begrijpt of niet meer volgt.

Afgaan
Je bent bang om te falen en iedereen te moeten vertellen dat het niet gelukt is. Je bent bang om door de mand te vallen.

Afsnijden
Je bent bang dat als je deze ene keuze maakt, je niet meer terug kunt en jezelf afsnijdt van allerlei andere kansen. Het kiezen-is-verliezen gevoel waarbij je bang bent dat er geen weg meer terug is.

Al deze angsten hebben de A van Au gemeen: je bent bang bent voor een of andere vorm van pijn. Met als gevolg dat je blijft zitten waar je zit en geen werk maakt van wat je heel graag wilt. En dat is de A van Allerergst.

Een van mijn favoriete quotes is: “Feel the fear and do it anyway.”
Maar dat ‘do it anyway’ kan nog wel wat uitwerking gebruiken.

De beste methode om met je angst om te gaan is hem aan te kijken en actie te ondernemen. Ontwikkel je eigen angstritueel: die dingen die jij kunt doen om met je spoken om te gaan.

Aanvaard dat je bang bent.
Net doen alsof dat niet zo is, gaat je niet helpen.
Die angst is er. Je bent bang. Punt. Voel maar. Zo, da’s een.

Punt twee. Schrijf op waar je allemaal bang voor bent.
Ja, maak er een hele lijst van. Dat helpt. Echt. Schrijf zoveel mogelijk op.
Waar ben jij nu echt bang voor?
En merk vooral op wat er gebeurt als je eenmaal aan het schrijven bent.

Mooi.

Punt drie. Kijk nog eens goed naar je antwoorden.
Waar ben je nu eigenlijk echt bang voor? Echt?

Punt vier: wat heb jij nodig om met deze angst om te gaan?
Welk ritueel gaat jou helpen?
Voorbereiding? Hulp? Meer tijd? Een plan? Rust? Ontspanning?
Een gesprek voeren met iemand die alles in perspectief zet?
Wat gaat jou helpen?

Punt vijf: zet vandaag in ieder geval één stap.
Doe ervaring op. Ga op pad. Neem kleine stappen die jou passen.
En nog nét goed voelen.

Inmiddels heb ik mijn eigen rituelen ontwikkeld.
Ik mag bang zijn, mopperen en vloeken als ik bang ben.
En verder maak ik het me zo gemakkelijk mogelijk.
Angst hoort bij het zetten van voor jou spannende stappen.
Poets ze niet weg als een ander ze niet begrijpt.
Het verschil tussen jou en een ander is niet angst of durf.
Het verschil is het besluit om je niet te laten belemmeren door angst en actie te ondernemen.

Tot slot: vergeet nooit waarom je die stappen zet.
Uiteindelijk brengt die stap je nl. bij waar het jou om begonnen is.
Iets wat jij heel graag wilt. Jouw keuze. Jouw verlangen.
Waar zit dat grote verlangen?
Wat is datgene dat je zo ontzettend graag wilt?
Dat is de A van Anker.
Houd je daar aan vast.

En wat er ook gebeurt. Blijf altijd Ademhalen.

En jij? Waar ben jij bang voor? En hoe ga jij daarmee om?
Wat durfde jij toch, ondanks dat je angst voelde?
En durf jij dit in de comments hieronder te vertellen?
Ik ben benieuwd.

Meer lezen over eigen keuzes maken, leiderschap, trouw zijn aan jezelf, leven en werken op je eigen manier? Meld je aan en ontvang voortaan de blogs, podcasts en video’s in je inbox. Met hierin volop inzichten, nadenkvragen en af en toe een linkse directe zodat jij werk maakt van je verlangen en keuzes.

dit veld niet invullen s.v.p.

12 Reacties

  1. Pauline

    In plaats van een geschreven blog een videoblog de wereld insturen. Alle 5 de A’s vliegen rond in mijn hoofd. Ik heb het al 10 dagen uitgesteld, dat helpt niet echt 🙂 Advies gevraagd aan mede videoblogcursisten of deze versie goed genoeg is. Ze zeggen allemaal ‘ja’. Dat geeft me een zetje. Dus: do it anyway. Morgen gaat ’t gebeuren.

    • Nicole Offenberg

      Oef, ja, dat is spannend! Heel herkenbaar, Pauline. Uitstel helpt inderdaad helemaal niets, da’s geen handig ritueel 😉
      Super dat je het nu toch gaat plaatsen. Ik kijk er naar uit. Het komt helemaal goed. Weet ik zeker. Dank je wel voor je reactie!

  2. Judith

    Mijn grote angst was om er niet bij te horen. Om anders te zijn en niet aardig gevonden te worden. Ik heb me dan ook jaren aangepast aan verwachtingen van anderen.

    En af en toe steekt deze nog steeds de kop op. Bijvoorbeeld bij het reageren op een blog. Bij het geven van mijn mening in ‘publiek’. Of bij het feedback geven op stukken van anderen.

    Ik weet dat deze angst mij niet helpt.

    Sterker, juist sinds ik ervoor kies om me niet meer aan te passen kom ik steeds meer mensen tegen die mij leuk vinden om wie ik ben. En dat voelt een stuk beter 🙂

    Wat mij helpt op zo’n moment? Mij bedenken waarom ik iets wil en dan kleine stapjes in de juiste richting nemen.

    • Nicole Offenberg

      Mooi verwoord, Judith. Dank je wel voor het publiekelijk delen! Juist door jezelf uit te spreken ontmoet je mensen die hetzelfde vinden en graag bij je aansluiten. En kleine stappen zijn helemaal goed. Doe wat bij je past. En vergeet nooit wat je heel graag wilt.

    • Sonja van Vuren

      Goeie blog weer, Nicole. Daar kunnen wederom -tig triggerende tweets van/voor gemaakt worden. 🙂

      Ik herken wat Judith schrijft over aardig gevonden willen worden. Als klein kind en tiener ben ik flink en hardhandig gepest en thuis waren ze ook niet dol op me.

      Wat ‘leer’ je dan? Niemand vindt mij de moeite waard. Ik ben waardeloos.

      Dus van kleins af aan deed ik m’n stinkende best om aardig gevonden te worden. Je doet van alles in het belang van en voor anderen, vaak ten koste van jezelf.

      Logisch toch? (Natuurlijk niet! Maar dat ‘zie’ je niet.) Wie jij bent, deugt niet, dus maak het dan in ieder geval anderen naar de zin. Doe je nog iets nuttigs. Zoiets.

      Niet alleen ga je jezelf daardoor nóg minder leuk vinden, met andere mensen omgaan, wordt er ook niet bepaald leuker van. Dus ontwijk je dat waar ’t kan.

      Het is een vorm van levensbagage waar ik inmiddels veel beter mee omga. Nu zeul ik het niet meer met me mee als ongewenste bagage met belastende reiskosten, maar is het een onderdeel van m’n waterproof levensreis outfit. 😉

      Ouder en een beetje wijzer. Zoiets.

      • Nicole Offenberg

        Dank je wel Sonja, voor je reactie. Al die angsten die je al als kind meekrijgt, poeh… dat zit dan allemaal in je bagage. En daar moet je dan maar mee zien om te gaan. Mooi hoe je beschrijft dat het nu een onderdeel is van je ‘waterproof levensreis outfit’ door er mee te dealen en het aan te gaan.

  3. jacob jan

    Ik heb mijn angsten uitgedaagd door heel hoog in te zetten.
    Ik kwam niet zo ver als mijn stoutste dromen, maar duizend keer verder dan mijn bangste.
    De dingen waar ik bang voor was heb ik laten gebeuren, en ik heb ze doorvoeld.
    En ik ben er nog. Ik weet veel beter wat ik waard ben. En ook wat ik (nog) niet kan.

    Ik ben er veel meer ZEN door geworden. Er is wat er is. That’s it. Dat geeft een hoop rust.

    • Nicole Offenberg

      Prachtig verwoord, Jacob Jan. Dat lef dat je hebt getoond heeft je dus iets anders gebracht wat je niet voorzien had. Mooi. Ja, dat geeft hoop en rust.
      Zo’n hoopgevende zin ook: ‘ik ben er nog’. Ik las ooit: ‘de wereld is voor iedereen wel eens vergaan, maar ze bestaat nog steeds.’. En zo leren we elke keer weer als we onze angsten uitdagen.

  4. Paul

    Ik heb laatst een bruiloftsceremonie helemaal aan elkaar gepraat, inclusief de toespraak voor het bruidspaar (i.p.v. door de trouwambtenaar). Erg bijzonder, maar ik was op van de zenuwen. Het feestje begon voor mij pas toe de ceremonie achter de rug was.

    • Nicole Offenberg

      Knap en superspannend. Maar je hebt het dan toch maar gedaan!

  5. reShma~

    Ik heb het omgekeerde probleem. Ik heb zo vaak zoveel tegenwerking gekregen terwijl dingen keer op keer wel goed uitpakten, dat ik ben doorgeslagen naar de andere kant.
    Het interesseert me werkelijk helemaal niks wat wie dan ook van mij, of mijn doen en laten, denkt of vindt.
    Je zou kunnen denken dat dat wel fijn is, maar zoals ik al zei het is bij mij een beetje doorgeslagen. Zover dat ik ook goede, opbouwende kritiek meteen naast me neerleg. Dus ik werk eraan om in ieder geval de inhoudelijk relevante opmerkingen op te slaan en alleen de rest langs me heen te laten gaan.

    • Nicole Offenberg

      Goede, opbouwende kritiek kan heel behulpzaam en verhelderend zijn. Ik kijk altijd naar de ‘afzender’ en zijn/haar intentie. Is die intentie op jou gericht: jou verder te helpen of is er sprake van een intentie om een punt te scoren en een oordeel te geven? Dank je wel voor je reactie, Reshma.

Reageer