Even een doendenkertje
Ben jij meer een denker of meer een doener?
Beide beheers je uiteraard, maar welke neiging heb je het meest? Ben je iemand die meteen in de doe-modus gaat of juist eerst gaat nadenken?
Vaak heb je de ene kant sterker ontwikkeld dan de andere.
Denken is mooi. Doen is mooi. En beide is best handig als je zaken slim voor elkaar wil krijgen.
Normaal gesproken geen enkel probleem, maar over dat denken: daar zit een valkuil. Eentje waar we allemaal wel eens intrappen.
Want bij lastige keuzes kan denken overgaan in teveel denken. Alles willen overdenken. Overmatig denken. Je geeft jezelf een overdosis. Denken gaat over in piekeren. Dan wil je alle situaties uitsluiten. Je lijkt ineens in een denkbeeldige toekomst te wonen en ziet daar van alles misgaan.
Gevolg: je richt je op allerlei details. Gaat nog eens na wie wat zou kunnen zeggen. Of wat de ander allemaal wel niet kan vinden van jouw keuze. Wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Je ziet al een hele film voor je en gaat er nog in geloven ook.
Lieverd, dit speelt zich alleen af in die denkwolk in je hoofd!
Maar jij reageert al alsof het allemaal al echt gaat gebeuren.
Ooit de toekomst kunnen voorspellen?
Maar ja, als jij in die denkwolk blijft hangen is het eindresultaat van je denkexercitie: mistige communicatie, duikgedrag, vaag blijven of je keuze maar laten voor wat het is.
Je hebt hem dood gedacht. Je keuze sterft een stille dood. RIP.
Maar peace voelt dat helemaal niet.
Want niet doen wat je te doen staat leidt tot aanpassen en dat was nou net niet wat je wilde. Je mag je dan wel even verlost hebben uit de kramp en controlemodus, die terugtrekkende beweging levert je niets op.
Terwijl je toch echt iets te doen stond: een lastige keuze maken. Nee zeggen. Je mening geven over een lastige kwestie. Terugkomen op een afspraak. Je uitspreken. Iets compleet anders gaan doen. Je bedrijf omgooien. Een andere baan zoeken.
Je blijft denken dat het allemaal toch niet kan.
Dus laat maar. Zucht. Moe word je ervan.
“Dan verander je toch je mindset?”
Tuurlijk. Da’s een fluitje van een cent.
Not.
Dan loop je nog steeds door je denkdoolhof te dwalen. Die aanpas- of stopbeweging achterwaarts helpt voor geen meter.
Meters vooruit werken echter wel.
Wat ik daarmee bedoel?
Doen levert je meer op voor denken dan andersom.
Yes, lees ‘m goed. Het is een van mijn favoriete zinnen als ik zelf weer eens volop verdwaald ben in mijn eigen denkdoolhof.
De members aan mijn programma One Bold Choice kunnen hem inmiddels bijna dromen: doen levert meer op voor denken dan andersom.
Simpel gezegd: doen verandert je denken.
Doen levert gewoon meer op. Door te doen doe je immers een ervaring op. En een ervaring kan je denken, je overtuigingen, je perspectief veranderen.
Doen. Actie. Een stap zetten. Uitproberen. Aan de slag gaan. Al is het maar met een peuterstap. Kom in beweging. Stap uit die denkmolen. Zoek uit hoe iets het beste kunt aanpakken.
Maar blijf niet zitten denken. Niet achter je laptop. Niet in je hoofd. Niet in de scenario’s die zich afspelen in een denkbeeldige doetoekomst.
Zwemmen leer je ook niet uit een boek. Afvallen lukt nooit alleen met een online cursus. Nee zeggen blijft theorie als je die letters niet eens een keer uitspreekt.
Begin klein als dat kan. Probeer het uit. Maak desnoods een plan (ja, ook dat is een doe-stap) en zet de eerste stap.
En denk dan nog eens na over hoe je verder wil en kunt. Check dan nog eens je denken ná de ervaring. En: wat heeft dat opgeleverd?
Doen levert je meer op voor je denken dan andersom.
En het goede nieuws is: je beheerst ze allebei.