De wet van de vallende eikels geldt ook voor jou

Je bedenkt iets nieuws. Je bent superenthousiast. Je brainstormt. Praat met anderen en kort daarna zet je je idee in de wereld. Die buitenwereld is ook enthousiast en wil er alles van weten. Het succes lacht je toe. Je kunt oogsten. Je voelt je geweldig want je missie is geslaagd. 

Als je een leider bent van een team, hetzelfde verhaal. Je hebt een idee. Neemt je team mee in het idee. Ze reageren, de meesten zijn enthousiast, met een kritische blik scherpen jullie het plan aan en hup: daar staat het. Misschien een nieuw programma, product, plan, werkwijze of innovatief idee. En opnieuw enthousiaste reacties. Van klanten. Van de buitenwacht. Missie geslaagd. 

Dat dus. En de volgende keer wil je weer dat het zo gaat. 

Niet dus. 

Als je je nu afvraagt: hoe dan?

Nou, niet dus. 

Ja, soms gaat het zo, maar de meeste plannen lopen volgens een heel ander ritme. Je bedenkt iets. Ja, je bent enthousiast. Je wilt er verder mee. En dan. Twijfel. Kan het wel? Gaat dit wel lukken. OK, leg het nog maar even op de plank. Wachten. Schaven. Er komen wat ideeën bij. Het oude idee bleek toch niet zo ideaal. Schrappen. Terug. Wat wilde je ook al weer? Of toch maar naar buiten ermee? 

Ondertussen groeit je ongeduld. Nou, is het wel een keertje tijd niet waar? Dus je gaat pushen. Een deadline stellen. Zie je het woord: deadline. Als een zwaard van Damocles hang je een enorme dreiging boven jezelf. 

Het gekke is en tóch verwacht je en hoop je dat het ergens zo gaat als ik hierboven in het ideaalplaatje beschrijf. Elke keer weer: snel, strak en clean. Als een strak format voor succes.

Maar iets bedenken en vervolgens oogsten hebben hun eigen ritme. 

Ze vragen gaan én stilstaan, vastpakken én loslaten. Kun je omgaan met die periode tussen een idee bedenken en oogsten? Ook als het langer duurt dan jij wil? Of ga je duwen en trekken? Gun je jezelf een periode van rijpen?

Yep, we weten allemaal dat wijsheid komt met de jaren en dat de beste wijnen moeten rijpen voor ze goed smaken. En wat dacht je van die tuin van jou? En die baby? Die moet toch echt eerst negen maanden groeien. 

Maar je wilt zo graag instant succes.

En. Wel. Nu.

Het moet gewoon niet te lang duren, zegt je hoofd. Niemand die je op een briefje erbij geeft hoe lang dan. Dus alle short cuts die je maar kunt maken, die pak je. Want dat is toch wel wat je overal leest: succes en geluk binnen drie maanden, afvallen in drie weken, je huis op orde in een dag, heel veel geld verdienen in een maand. Dan ben je natuurlijk wel een supersukkel als jou dat niet lukt. 

Dus terug naar jou.

Wat vertel jij jezelf over succes, over slagen, over een idee de wereld in zetten? Wat zeg je tegen jezelf over groeien en het tempo waarin dat moet gebeuren en de manier waarop dat moet? 

Dát verhaal. Neem dat nog eens onder de loep. Want echt: we maken elkaar gek met verhalen over succes, slagen en groei. Dan gaat het om hoe snel dat moet én hoe dat moet.

Je maakt jezelf gek.

En voor de duidelijkheid: een natuurlijk ritme volgen is niet hetzelfde als uitstel of niets doen. Dacht je dat die baby in je buik niets doet? Dacht je dat die boom voor hij groot is geen bal uitvoert en soms even een sabbatical neemt?

Jij wilt het liefst knallen, gas geven, hoog tempo. Want hey, je had een idee dus…

En doorrrrr <- ik zie die driedubbele ronkende -r wel eens langs komen in teksten. Vanwaar die haast? Alsof je tegen een boom zegt, sla die herfst maar even over hoor met al die troep van de vallende eikels, wat dacht je van hup: direct door naar de lente. Nee, niet vreemd dat je gek wordt van alle eisen die je jezelf stelt met FOMO-woorden, met kreten als #livelifetothemax. En ondertussen is een burn-out inmiddels eerder regel dan uitzondering. En dat terwijl je wanhopig zoekt naar balans tijdens dat ene uurtje yoga en meditatie per week. 

Jammer dan. Want zo werkt het niet. Niet in de natuur. En niet voor jou. Tuurlijk, je kunt een winterslaap houden en denken dat je daarmee een iets kunt overslaan. Maar die winter komt evengoed. 

Jij wéét ’t. Ik weet ’t. En toch.

Mijn idee voor een programma in Lapland ontstond januari 2017. In januari 2019 voerde ik het uit. Wat dat snel? Was dat langzaam? Geen idee. Het was de tijd die ik blijkbaar nodig had.

Het besluit om voor mezelf te beginnen was er in 2005. In 2008 ging ik helemaal los, na stap voor stap vanaf 2006 er werk van te hebben gemaakt. Sommige mensen zeiden: waarom spring je niet in één keer? Mijn antwoord: dat past niet bij mij. Van sommige klanten weet ik dat ze me eerst jaren volgen voor ze een keer zeggen: zullen we eens praten. Het idee om in Madrid een programma te geven ontstond in 2014 en in 2015 voerde ik het uit. 

Achteraf zie ik: de timing klopte altijd. 

Ja, er zijn mensen die zeiden, je had dat toch veel sneller kunnen doen? En ook ik had momenten waarop ik dacht; kom op, Offenberg, een beetje tempo en dan maakte ik mezelf tijdelijk helemaal gek en ging ik duwen en trekken aan mijn plannen. Gevolg: ik trok daarmee ook het plezier eruit. Terwijl ik het wel weet: ik heb een eigen ritme, dus waarom zou ik daar niet naar luisteren?

Iedereen heeft een eigen ritme. Jij ook.

Daarbij zie je nooit maar dan ook nooit wat er achter de schermen gebeurt bij mensen en hun ideeën. Die vergelijking gaat nooit op. Soms komt zelfs een idee uit je kindertijd of jeugddromen ineens naar voren. Wat is snel en wat is langzaam? Reken niet met tijd. Jij weet wanneer de tijd rijp is.

Jij weet net als ik hoe een appel smaakt als je die te vroeg eet. 

Dat dus. Er is geen enkel recept. Maar er is wel een regel.

Noem het een natuurlijk ritme. Het ritme van de natuur. Winter. Lente. Zomer. Herfst. Het ritme van de seizoenen: na elk seizoen breekt er weer een nieuw seizoen aan, in je bedrijf, je leven, bij het lanceren van nieuwe plannen. De enige constante is dat de seizoenen elkaar afwisselen; dat je na elk succes weer opnieuw moet beginnen: van zaaien, laten groeien naar oogsten.

Geef je er aan over en doe het werk dat gedaan moet worden. Jij weet wat. 

Tegennatuurlijk gedrag leidt tot ellende. Dus als jij die principes niet volgt, garandeer ik je één ding. Dan duurt het nog veel langer tot jij dat succes krijgt waar je zo op hoopt. 

Ik wens je een mooie herfst met veel vallende eikels.

Zin in meer frisse verhalen met prikkelende nadenkvragen over verlangen, kiezen, durven, doen? Zodat jij leeft en werkt op jouw voorwaarden? Meld je aan en ontvang voortaan mijn blogs, podcasts en video’s. Door je aan te melden geef je toestemming je gegevens te verwerken zoals beschreven in het privacy statement.

dit veld niet invullen s.v.p.

Ja, kom maar door