Voor de pleasers en seriehelpers

Ga jij wel eens ongemerkt je grenzen over?

Als je niet weet waar je grenzen liggen, doe je alleen maar meer en voel je je altijd tekort schieten. Als je weet wat genoeg is en wat voor jou en je klant klopt, ga je echte keuzes maken.

In mijn werk gebruik ik vaak de metafoor van de tuimelaar. Je kent dat speelgoed wel: een mannetje met het zwaartepunt in het midden dat alle kanten uitzwenkt maar nooit om kan vallen. Hij komt altijd in zijn eigen midden terug, hoe je ook tegen hem aanduwt.

In samenwerking met klanten buigen veel ondernemers naar hun klanten toe. Je durft niet goed nee te zeggen, bent volop bezig met pleasen en overschrijdt daarmee regelmatig je eigen grenzen. Dat merk je vaak pas later. Je voelt je leeg en de energie is eruit.

Het uitgeknepen-citroen-gevoel. Nooit veroorzaakt door je klant, wel doordat jij jezelf ongemerkt als citroenpers aanbood.

Het punt is dat dit er vaak aan het begin al insluipt. Je bent blij met een nieuwe klant! En bent enthousiast over wat je doet en biedt. Ja, kom maar door!

Maar een echte partner van je klant ben je pas als je die tuimelaar bent. Flexibel en wendbaar zonder zelf om te vallen. Beweeglijk, flexibel en energiek zonder je eigen grenzen te overschrijden. Glashelder over wat wel en niet kan.

Want voor je het weet word je die seriehelper: verslaafd aan het almaar tevreden stellen van die ander. Die pleaser die anders bang is tekort te schieten. Want helpen is toch mooi! En zo nobel? Je hobbelt achter je klant aan. Voelt je pas echt iemand als je die ander helpt. Dus wonen je klanten in je app. Bij elke ping veer je op en ga je.

De vraag is: help je iemand echt door heel veel te helpen?

Duurzame verandering gaat in essentie niet over helpen.

Duurzame verandering gaat over die ander te inspireren zijn deel van het werk te (leren) doen en als gelijkwaardige partner je eigen grenzen te bewaken. 

Je blijft toch ook niet tot hun 18e de boterhammen van je kinderen smeren? Nou dan!