Ben jij ook zo’n arrogante helper?

Er zijn twee categorieën mensen.
Mensen die om hulp vragen.
Mensen die denken dat ze alles zelf kunnen.

Tot welke categorie behoor jij?

Op veel punten val ik in de tweede categorie.
Zelluf doen. Laat mij nou maar. Ik probeer ’t eerst zelf.
Dat is natuurlijk ook hoe je het leerde als kind.
Zelf naar school fietsen.
Zelf je boterhammen smeren.
Zelf je huiswerk doen.

Dingen zelf doen en zelfstandig zaken opknappen is immers een bewijs van volwassenheid. Zelf dingen doen geeft je een gevoel van vrijheid en zelfstandigheid. Van controle en verantwoordelijkheid. Kijk je eens gaan. Hoe stoer is het als je je eigen zaakjes opknapt? Dat gevoel toen je ondernemer werd. Dat gevoel dat je die leider werd. Maar het is tegelijkertijd ook een enorme valkuil. Helemaal voor ondernemers en leiders, want die vinden over het algemeen dat ze alles zelf moeten kunnen en doen. Ik weet ’t toch. Ik ben selfmade. Wie doet me wat? En wat denk je van die types die van nature helpers zijn, qua levenshouding en vak?

Tja, dan ben je een helper met risico’s in het kwadraat.

Je geniet misschien van de status van je zelfstandige imago, maar ondertussen loop je op drijfzand. Want hoe meer je gelooft dat zelf doen de beste optie is, des te moeilijker je het jezelf maakt.

Hulp vragen. Waarom zou je? Uitspreken dat je iets niet kunt. Dat doe je niet. Komt dat doordat je hulp vragen associeert met zwakte of dat kleine kind dat je ooit was? Geeft hulp vragen je een afhankelijk gevoel? En heb je ooit besloten dat je nooit maar dan ook nóóit afhankelijk wilde zijn van iets of iemand? Is dat je werkelijke kijk op hulp vragen? Of denk je soms dat je het zelf beter kan?

Ik dacht dat laatste ook. Ik was ervan overtuigd dat als ik iets aanpakte dat ’t sneller, vlotter en zorgvuldiger ging. In sommige gevallen had ik gelijk. Maar in heel veel gevallen ook helemaal niet.

Ik bleek ook nog eens een arrogante helper te zijn.

Nou, mooi is dat. Iemand die anderen helpt, van helpen zelfs haar beroep heeft gemaakt, maar zelf denkt dat ze ’t wel alleen kan. Hoe arrogant kun je zijn? Nu lach ik erom, want inmiddels schakel ik voor veel dingen die ik niet kan hulp in. Echt goede hulp, weet ik nu, is goud waard. Maar ik heb ’t echt moeten leren. En als jij dit herkent daag ik je uit eens te kijken naar jouw overtuigingen rond ‘hulp vragen’. Wanneer doe je dat wel? En wanneer juist niet? En wat zegt dat over jouw kijk op jezelf? Wat zegt dat over je overtuigingen? En hoe beïnvloeden die jouw gedrag van al dan niet om hulp vragen?

Is ’t het etiket dat je jezelf opplakt? Is zelf dingen kunnen doen het hoogste goed? Met als gevolg dat je als ondernemer zelf gaat zitten prutsen. Of als leider zelf oplossingen bedenkt zonder je team te raadplegen. Terwijl er bij anderen juist zoveel kennis en ervaring zit.

Van die arrogantie had ik laatst weer eens last. Ik dacht heel lang dat ik ’t zelf wel kon. Maar ik faalde in elke poging die ik deed. En soms weet je: dit kan ik toch echt niet alleen. Schaamte kan je dan overvallen. Of ontkenning. Omdat je elke keer als het er op aan komt toch weer denkt: ik moet dit toch alleen kunnen? Kom op nou toch! Inderdaad: een vreemde gedachte voor iemand die van helpen haar vak heeft gemaakt. Vind ik dat mijn klanten het alleen moeten kunnen? Welnee, integendeel. Ik help ze waar ik kan. Met lastige keuzes. Veranderingen waar ze tegen aan hikken. Ik loop een tijdje mee. Dat dus. Waarom zou ik dan zelf geen hulp inroepen van iemand die mij goed kan helpen?

Dus voor mij is er nu Timothy. Twee keer per week helpt ‘ie mij. En ik geef het eerlijk toe: zonder hem had ik ’t allang opgegeven. Want alleen lukt het me niet. Ik heb hulp nodig. Punt. Zonder hem had ik allang gesmokkeld met al die squads (Ok, vandaag geen 15 maar 10, nee 8, OK, 3, ….laat maar). Zonder hem had ik alleen maar een beetje op de loopband gerend (lekker makkelijk, laat die andere spieren maar zitten). En zonder hem was ik bij de eerste de beste regen in bed blijven liggen (ja, mensen, zelfkennis, dat is een héél belangrijk punt bij hulp vragen). Maar mét hulp lukt het dus wél om mijn conditie te verbeteren. Mijn fitheid en energie gaan met sprongen vooruit. Precies wat ik zo graag wilde.

Dus de gewetensvraag voor jou vandaag is: waar kun jij echt wel wat hulp gebruiken en aan wie zou je dat kunnen vragen? Kijk die arrogante helper in de spiegel aan. En geef toe aan jezelf dat je die hulp nodig hebt en vráág die hulp. Als je ergens naar verlangt, schakel die hulp in. Vandaag nog. En feliciteer jezelf met die eerste stap.