Wat ik stiekem kopieerde van Marco van Basten

Op een dag besloot ik dat het tijd werd voor een echte handtekening. Tja, je bent 16 en voelt dat het tijd is voor serieuze zaken. Alleen maar je naam een beetje sierlijk schrijven voelde niet echt. Laat staan stoer en volwassen.

Maar hoe ontwikkel je een eigen handtekening. Een eigen stempel waar je de rest van je leven mee kunt doen? Ik wilde niet zomaar een krabbel. Omdat ik in die tijd handtekeningen van voetballers verzamelde, werd dat het vertrekpunt. Dus maakte ik een studie van de mooiste exemplaren. Die van Gerald Vanenburg (ja, wie was dat ook alweer?) en Philip Cocu leken nergens naar. Die van Marco van Basten vond ik de mooiste. En zo geschiedde.

Mijn handtekening zou een echte Marco van Basten uitstraling hebben. Uren oefende ik op zijn handtekening. Ik tekende hem vrijwel foutloos na. Maar al snel zag ik dat ik die natuurlijk niet klakkeloos kon kopiëren. Ik heette immers geen Marco van Basten. Laat staan dat ik ooit voor zijn club zou juichen. Een handtekening is een signatuur. Een persoonlijk stempel. Helemaal van jou alleen.

Alleen jij weet hoe je ‘m moet tekenen. Een handtekening vertegenwoordigt een waarde. Het gaat om jouw ja onder een contract, een belofte, een afspraak. Hoewel ik ‘m in die tijd alleen nog maar gebruikte voor mijn giroblauw-pastbijjou-rekening, voelde het ondertekenen met een eigen handtekening als een serieuze mijlpaal.

Alleen jij kunt je eigen stempel zetten. Het gaat tenslotte om jouw naam, gekoppeld aan jouw persoonlijkheid. Jaren later is de gelijkenis tussen mijn handtekening en die van van Basten volledig verdwenen. Mijn handtekening is van mij geworden. Met eigen door mij bedachte elementen.

En zo is het met alles.

Naar een ander kijken hoe die iets doet, is een mooie start. Zoals de jongens en meiden op het trapveldje net zo lang oefenen tot ze de pingel van Messi onder de knie hebben. Zoals ondernemers teksten en methodes afkijken bij hun collega’s. Zoals verse leiders rondkijken naar hun rolmodellen. Zoals dansers allemaal die ene Beyoncé-dance-move willen kopiëren en showen. Tot de keuze komt:

Blijf ik kopiëren of kies ik mijn eigen manier? Wat is van mij? Wie ben ik? Wie wil ik worden? Wie wil ik zijn?

We mengen opgedane kennis met onze eigen ervaringen, overtuigingen en experimenten. We zijn allemaal opgevoed en opgeleid door anderen. Je losmaken van je opleiders of opvoeders is geen verraad of ontrouw. Je gaat je eigen weg. Lekker je eigen weg. Want het is leuk en fijn om je eigen pad te kiezen en te vormen. Na-apers daarentegen zijn eigenlijk nooit volwassen geworden. Ze blijven afhankelijk van het voorbeeld van hun rolmodel. Hun vader. Moeder. Docent. Mentor. Idool. En nee, 100% originaliteit bestaat niet. Eigenheid wel.

Dat is waar we naar verlangen. We hebben tenslotte liever te maken met echt dan nep of namaak. We willen niet een nagetekende van Gogh zien in het museum. We willen geen napraters of na-apers, maar eigenheid. En die eigenheid zit in je persoonlijkheid, de combinatie van jouw unieke binnen- en buitenkant. Die eigenheid ontwikkel je door de jaren heen. Door het maken van je eigen keuzes, het zetten van je eigen stempel, het laten zien van je eigen signatuur, je eigen waarmerk.

We willen jou zien. Voluit. Als echte leider van je organisatie of bedrijf. Als echte ondernemer voor je klanten. We willen niet de kopie. We willen jou. Echt. Met je nukken, grillen en talenten. Met je eigen opvattingen. Niet die van een ander alsjeblieft. Over wat hoort. Over wat wel en wat niet kan en mag.

Hoezo moet je als leider het podium op? Wat nou als de luisterende leider in kleine setting jouw stijl is?

Hoezo moet je als ondernemer 1000 klanten hebben? Wat nou als exclusief met selecte groepen werken jouw verlangen raakt?

Hoezo moet je als bestuurder altijd formeel reageren? Ja, wel graag met een lage basstem, want dat overtuigt. Wat nou als jouw losse, informele manier van omgaan met mensen jou veel meer plezier geeft?

Hoezo moet je als vrouw kinderen krijgen? Wat nou als die wens nog nooit in je op is gekomen?

We zeggen van originaliteit te houden, van rebellen, van echte mensen met hele eigen keuzes. Maar soms lijkt het net alsof we tegelijkertijd onhoorbaar zeggen: maar blijf wel binnen de levenslijntjes van wat hoort. Binnen de ongeschreven codes van leiderschap, ondernemerschap en levenskeuzes. Zouden we stiekem dan toch liever een kopie willen zijn dan een origineel exemplaar?

Heb jij ook de neiging naar een ander te blijven kijken? En wanneer kopieerde je een ander, in vorm, inhoud, taal en stijl? Wat leen jij soms van een ander en wat is echt van jouzelf?

Kijken naar de ander. Prima. En daarna weg en los. Blijf niet alleen maar de voorbeelden uit je omgeving inhaleren. Durf autonoom te zijn. Dit vraagt dat je helemaal op jezelf vertrouwt. En integer bent naar jezelf en je eigen intenties. Durf te zeggen wat jij vindt. Is het mainstream? Prima. Is het anders dan anders? Prima.

Zolang jij het maar vindt. Zolang jij het maar bent. Zolang je maar echt bent. 

En natuurlijk: een origineel exemplaar word je door urenlang oefenen en de kunst af te kijken. Zo ontdek je je eigen talent. Maar daarna is het tijd om je eigenheid, je persoonlijkheid alle ruimte te geven en het lef hebben die ook te tonen. Blijf niet kiezen voor dat gekopieerde, veilige signatuur, maar kies voor een eigen kunstwerk.

En onderteken met je eigen naam. Binnen of buiten de lijntjes. Zonder dat daar nog in onzichtbare inkt de naam van een ander doorschijnt.

Sign your name. Wees trots. Echt. Jij. 

Wil je meer lezen over eigen keuzes maken, leiderschap, leven en werken op je eigen manier? Meld je aan en ontvang voortaan de blogs en video’s in je inbox. Met hierin volop inzichten, nadenkvragen en af en toe een linkse directe zodat jij werk maakt van je verlangen en keuzes.

Ja, dat wil ik wel