Laat los los en laat…

“Ja en dat wil ik nu zo graag loslaten!”

Ze kijkt me aan. Hoopvol. 

Tja, loslaten. Hoe doe je dat? 

Het is er wel het seizoen voor: de winter. Alles laat los. 

Maar hoe laat jij dan los? 

Die angst. Dat gevoel. Dat oordeel. Alles dat je dwars zit of tegenhoudt.

Nou? 

Loslaten gaat niet. Sorry. Reality check. 

Wat je wel kunt doen?

Laat los los en laat.

Yup, lees dit echt nog eens: laat los los. En laat.

Want het gaat niet om loslaten maar om laten (inderdaad: we schrappen de los).

Laat de angst er zijn.

Laat het gevoel er zijn.

Laat het oordeel er zijn.

Het punt is: je hoeft er niet naar te handelen! Je hoeft er niet op te fixeren. Het is er toch wel. 

Angst is al die vervelende ongenode gast op je feestje die toch langs komt. Je weet wel: die opdringerige tante Trees die je er altijd voor je was omdat ze je behoedde voor al te domme zetten. Ja, ooit was dat best fijn. Iemand die je beschermde.

Maar nu? Nu je op je eigen feestje zit? Ze irriteert je mateloos, vooral omdat je eigenlijk bang bent. Bang dat ze je feestje komt verpesten en overneemt. Bang dat ze je tegenhoudt om op de bar te dansen. Bang dat ze iedereen overstemt. 

Laat haar binnen. Laat haar zitten. Laat haar zijn. Door je voortdurend op die ene gast te letten vergeet je de andere gasten in je huis: 

Verlangen. Kans. Blijdschap. 

Loslaten? Nope. Laten. 

Wat als je wat meer laat?

Laat los los en laat.

Probeer maar. En ga over tot de orde van de dag.

Of dans op de bar, als je dat wil. 

En knipoog naar tante Trees.