Balans? Wat een onzin.

Overwerken. Bestaat dat eigenlijk nog?

Ja, OK, meer uren werken dan in je contract staat als je in loondienst bent, dat snap ik. Maar als jij voor jezelf werkt als ondernemer of de leider van je team, gebruik jij dan het woord ‘overwerken’?

Gek woord eigenlijk: overwerken. Je gaat dus blijkbaar ergens overheen. Maar waar dan precies? Een grens misschien? Een afspraak? En met wie was die afspraak dan? Je doet meer omdat je iets ‘over’ hebt? En had je ook echt iets ‘over’?

Ik hoor ondernemers er wel eens over. De meer traditionele ondernemer zegt: ik maak meer dan zestig uur per week (stoer hoor). Of omgekeerd, de hippe, helemaal-van-nu ondernemer zegt: ik werk maar vier uur per dag (stoer hoor).

Mij zegt het helemaal niks. Waarom zou je de uren tellen? Wat is het nut? Je bent toch geen ondernemer met een prikklok (bestaan ze nog?).

Je lijf geeft aan hoe het gaat. Voel maar. En dat voelen kan alleen als je jezelf de ruimte geeft én neemt EN gezonde gewoonten hebt als het gaat om jouzelf. Want doe je dat niet, dan raak je het contact met jezelf en je lijf volledig kwijt, laat staan dat je dan nog weet wat je aan het doen bent. Dan wordt met name je hoofd doodmoe en topzwaar (inderdaad: van veel te veel piekeren én nadenken én doorgaan zonder de grenzen te voelen).

Mijn intentie: Radical Selfcare First. Inderdaad: IK eerst, de rest volgt. Ja, wat Trump kan, kan ik ook. En ik leg een andere keer nog wel uit dat dit niet egoïstisch is, mocht een stem je dit nu in je oor fluisteren.

Hoe radical selfcare er uit ziet?

Ik leef. En daarin doe ik allerlei dingen die ik belangrijk vind.

Vriendschappen. Liefde. Naar de film. Coachen. Lezen. Blogs schrijven. Studeren. Reizen. Een retreat in elkaar zetten. Administratie. Sporten. Intakegesprekken voeren. Opruimen. Stomme klusjes. M’n broer bellen. Koken. Klanten mailen. Tekenen. Etc. Dit is ook precies mijn antwoord als mensen vragen: hoeveel uur werk jij nou? Als ik vertel wat ik doe, zeggen sommigen: wat veel. Weer anderen zullen denken: wat weinig. Wie er gelijk heeft? Geen idee. Het doet er ook niet toe. Ik heb één belangrijke regel: mijn agenda moet ademen en ik voel precies aan wanneer dat wel en niet het geval is.

Het helpt mij geen meter verder als ik de uren hiervan ga optellen. Voor wie? Waarvoor? En wat zeggen die getallen dan? En waarom zou ik deze zaken ook nog eens in een hokje duwen? Vrije tijd in het ene? Werk in het andere hokje? Vanwaar die muur tussen al je activiteiten? (Gelukkig lijk ik hierin niet op Trump).

Een klant van mij verontschuldigde zich laatst over het feit dat ze ‘s avonds nog bezig was met haar nieuwe bedrijfsconcept. Schuldbewust keek ze me aan, met de gedenkwaardige woorden: ‘Ik vind het zó leuk, ik krijg er energie van’.

Ik feliciteerde haar.

‘Maar jij bent toch van de radical selfcare?’, sputterde ze tegen.

Klopt.

Want waarom zou je geforceerd ‘s avonds moeten stoppen met iets te doen terwijl je dit zo leuk vindt? Moet je dan maar Boer zoekt Vrouw of de Luizenmoeder kijken (nee, van beide geen fan hier), omdat iedereen dat doet en mensen afkeurend hun hoofd schudden als je vertelt dat je ’s avonds nog aan het werk was?

Wie zegt dat je ‘s avonds niet zou mogen werken? Stopt je creatieve brein om 17.30 en gaat het over in de Heel Holland Bakt Stand?

Waar dit allemaal over gaat? Keuzes. Echte keuzes. Vanuit JOU. Keuzes maken die kloppen voor JOU. Dát is radical selfcare. Het gaat niet over keuzes die anderen maken (kijk overigens gerust de Luizenmoeder als jij dat fijn vindt); het gaat om keuzes maken die gaan over leven en werken op JOUW voorwaarden. Daarvoor is ook niet één kant en klaar recept te geven of een of ander strak stappenplan. Daarom is het maken van keuzes zo’n persoonlijke, mooie, hele eigen en soms lastige zoektocht.

Er is niet één manier van leven, er is alleen jouw manier van leven.

Vanuit wie jij bent, met je eigen persoonlijke voorkeuren, situatie, context en eigenaardigheden. Geen one size fits only dus.

Je zult voor jezelf de voor jou juiste mix moeten vinden in alles wat je doet en moeten bekijken: wat werkt het beste voor mij? Waar verlang ik naar? En wat betekent dit voor de keuzes die ik dagelijks maak? Elke keuze heeft consequenties. Alleen maar werken en de rest verwaarlozen heeft een consequentie. Alleen maar mijmeren en Netflix kijken heeft een consequentie. Teveel versnipperde dingen op een dag doen heeft een consequentie.

Voor mij werkt afwisseling en variatie. En nee, niet de term balans, want dat veronderstelt die weegschaal met twee uitersten: een linker en een rechterbakje. Er zijn namelijk heel veel leuke bakjes te bedenken en ook nog eens tig combinaties mogelijk. Het leven is geen weegschaal, eerder een ballenbak waar jij de voor jou juiste ballen uit moet kiezen.

Dus leef en kies de dingen die jij belangrijk vindt om te doen. Kies wat werkt voor jou. Weet dat elke keuze een consequentie heeft en bedenk ook waarom je doet wat je doet. En vergeet nooit maar dan ook nooit je lijf. Want die is je belangrijkste thermometer. Luister daar naar voor je ‘over je grens gaat’ en ‘over werkt’.

Als je echte keuzes durft te maken, bestaat overwerken niet meer.

Zin in meer frisse verhalen met nadenkvragen over verlangen, kiezen, durven, doen? Zodat jij leeft en werkt op jouw voorwaarden? Meld je aan en ontvang voortaan mijn blogs, podcasts en video’s. Door je aan te melden geef je toestemming je gegevens te verwerken zoals beschreven in het privacy statement.

dit veld niet invullen s.v.p.

Ja, kom maar door