Nu op Netflix: The Choice, a never ending story
Waarom een keuze maken pure horror is
Er sluipt een man met een mes door een dichtbegroeid bos. De vrouw vlak voor hem rent steeds harder. Maar ze is buiten adem. Het is donker… en ze hoort ineens zijn voetstappen niet meer. Wat nu?
Moet ze links of rechtsaf?
In paniek kijkt ze om zich heen. Ze kiest rechtsaf. Jij als kijker weet dat dit de verkeerde keuze is. Want dat is precies de plek waar ze de man met het mes gaat tegenkomen. En dan kan ze geen kant meer op… Stilletjes wacht hij haar op. Je durft bijna niet meer te kijken… en…
Ja, ik kijk teveel series op Netflix. En ja, dit is de horror van een keuze maken waar je zo bang voor bent:
De Verkeerde Keuze.
Want elke keuze heeft een gevolg en je weet van tevoren nooit wat exact de gevolgen van je keuze zijn. Je bent vooral bang voor de verkeerde keuze bij grote besluiten die alles lijken te veranderen. Ontslag nemen. Op een hele andere plek gaan wonen. Bij je partner weggaan. En zo zijn er meer van die grote keuzes. Aan de buitenkant lijken dát de grote keuzes die je spannend vindt. Maar dat is eigenlijk niet echt waar je bang voor bent. Je bent niet bang voor de keuze. Nee, de vraag is:
Kun je omgaan met de gevolgen van je keuze, no matter what?
Kun je dealen met de gevolgen van je keuze? Vertrouw je genoeg op jezelf? Want dat is eigenlijk de grootste keuze die je moet maken: vertrouw je op jezelf?
‘Vertrouwen is een zelfverzekerde relatie tot het onbekende.’ las ik ergens. En zo is het. Elke keuze is een sprong in het diepe. Elke keuze draagt een risico én een belofte in zich. Al richt je je vaak vooral op dat risico. Wat eigenlijk belangrijker is, is: hoe is jouw relatie met het onbekende? Daar gaat in de kern kiezen over. Niet zozeer over ontslag nemen, je partner verlaten of verhuizen naar een hele andere plek. De vraag is eerder: kun je omgaan met de onzekerheid en kwetsbaarheid van een keuze? Hoe staat het met de hoeveelheid vertrouwen die jij hebt? In jezelf. In je veerkracht. In je vermogen alles dat het onbekende met zich meebrengt het hoofd te bieden.
In aflevering één van The Choice zien we je dan ook nadenken en puzzelen. Er is een groot verlangen je hart binnengeslopen en de vraag is: wat nu, wat kies je? Wij als kijker zijn nieuwsgierig. We zien allang wat je wilt, maar ja, jij als hoofdpersoon hebt nog wel wat hobbels te nemen. Dus we kijken met je mee. Naar het gesprek dat je voert met jezelf. Over de risico’s. De angsten. Het besluit. Moet je wel of niet deze keuze maken? Er is in deze afleveringen een glansrol weggelegd voor je inner critic. Deze speelt werkelijk een Oscar-waardige rol.
OK, misschien zijn deze afleveringen niet zo spannend als de man met het mes, maar sommige keuzes voelen alsof er een zwaard boven je hoofd hangt. Het ‘wat als…’ zwaard. Wat als het niet goed uitpakt? Wat als je de verkeerde keuze maakt? Dus zien we je worstelen met aan het eind van elke aflevering de cliffhanger die zich bij elke Grote Keuze voordoet: uitstel. Je wacht nog even. Gaat nog eens nadenken. Met mensen praten. Om vervolgens… weer niks te doen. Nee, nog even niet…
In aflevering drie en vier zien we je dralen maar ook groeien in je rol. Je voelt dat het oude niet meer werkt. Er is een verlangen naar iets anders. Je onderhandelt met jezelf. Je doet berekeningen met de ‘wat-als-varianten’. Bedenkt allerlei scenario’s. Co-starring is je hoofd die figureert als de belangrijkste onderhandelingspartner, want je wilt natuurlijk wel een verstandige keuze maken. En daar is op zichzelf niets mis mee. Maar in deze afleveringen zien we vooral het gekibbel tussen je intuïtie en je ratio. Het wordt pas echt chaos in aflevering vijf en zes als je hoofd een poging doet het Grote Onbekende te beheersen: de reactie van een ander, de toekomst over vijf jaar. Allemaal zaken waar je niet over gaat. Je probeert alles van tevoren te bedenken en uit te sluiten. En… lukt dat? Natuurlijk niet. Een keuze is en blijft een sprong in het diepe met een risico en een belofte.
Wij als kijker zuchten. Het is zo duidelijk als wat. We zien allang dat die mooie intuïtie het bij het rechte eind heeft.
Waarom kies je niet? Waarom hak je die knoop niet door?
En als je dan eindelijk in aflevering tien van seizoen één de keuze lijkt te willen maken, wordt duidelijk dat er nóg een seizoen volgt van The Choice. Yep, het is a never ending story met die keuzes van jou.
De Grootste Keuze is de keuze voor vertrouwen. Jouw besluit of je wel of niet op jezelf kunt vertrouwen en een zelfverzekerde relatie durft aan te gaan met het onbekende. En als je jezelf nu als hoofdrolspeler in deze serie herkent: onderzoek de verhalen die je jezelf vertelt over ‘het grote onbekende’. Wat is je relatie met Het Onbekende. Onderzoek hoe je kijkt naar je eigen veerkracht. En onderzoek wat je gelooft over je keuze.
Hoe dan ook: neem een besluit. Hak een knoop door. Want we weten allemaal dat hoe meer seizoenen Netflix toevoegt aan een serie, des te slechter de serie wordt. Doe ons dat niet aan.
En vooral: doe dat jezelf niet aan.
Verlang. Kies. Durf. Doe.
Zin in meer frisse verhalen met nadenkvragen over verlangen, kiezen, durven, doen? Zodat jij krachtige keuzes maakt en leeft en werkt op jouw voorwaarden? Meld je aan en ontvang voortaan mijn blogs, podcasts en video’s. Door je aan te melden geef je toestemming je gegevens te verwerken zoals beschreven in het privacy statement.
Dank Nicole, voor je mooie blog. Het is herkenbaar dat ik zelf de afleveringen schrijf en inderdaad, de knoop niet doorhak en zodoende er met gemak nog een seizoen aan plak. Ik weet en herken dat ik een strijd gaande houd tussen ratio en intuitie. Ik vind het wel moeilijk om te zien of mijn verlangen komt vanuit angst voor het onbekende, of dat het verlangen komt vanuit mijn hart. Ik twijfel behoorlijk of mijn relatie nog bij me past. En past het niet omdat ik iets anders verlang of past het niet omdat ik bang ben voor het onbekende? Ik vind het moeilijk dat te onderscheiden. Of wellicht mag ik het (nog) niet van mezelf; toegeven dat ik iets anders verlang, dat mijn droom er anders uitziet dan wat ik met hem kan realiseren. Mijn inner critic zegt namelijk meteen, zie je wel je hebt bindingsangst, logisch dat je wegwilt. Als je wilt, heb jij een inzicht of gedachte hierbij dat je met me wilt delen?
Afijn… ik maak vandaag nog een nieuwe aflevering van dit verhaal. Veel dank voor je inspiratie en heldere woorden over keuzes maken! Ik ben je dankbaar!
Wat een mooie reactie! Dank je wel. Verlangen heeft alles te maken met jezelf toestemming geven. Dat het mag wat je voelt en wilt. Als het gaat om intuitie, die is per definitie rustig. Een ingeving zonder oordeel. Je wéét ‘t gewoon, maar in tijden van drukte en haast wordt dat vaak overruled door je ja-maar ratio of angst. Angst daarentegen is een onrustig gevoel. Overigens is je ratio wel degelijk van belang. Gebruik je ratio in dienst van je intuitie. Want voor het waarmaken van een verlangen heb je wel daadkracht en actie nodig. De beste manier om je intuitie aan te spreken is rust en ruimte, naar buiten gaan, wandelen bv en niet in je hoofd gaan zitten. Dan komen de beste ingevingen en weet je ineens het antwoord wel. Dat lag daar namelijk al die tijd al voor je klaar 🙂 sterkte met je keuzes. En de beste netflix series zijn na acht afleveringen wel klaar, sommige gaan te lang door met teveel seizoenen… ofwel, soms is een knoop doorhakken de beste actie die je kunt ondernemen.