Hap-Slik-Weg

Waar blijft de tijd?

Het ene na de andere kind verdwijnt in zijn grote mond.

Hap voor hap eet hij ze op… gretig verslindt hij ze. Smakkend. Happend. 

Nee, je zult van mij geen complottheorie over een bloeddrinkende reptielenelite horen (en de knipoogemoji laat ik hier ook maar even achterwege). 

Ik heb het over een fascinerend schilderij dat ik ooit zag en waar ik naar kon blijven kijken. 

Te zien was Chronos, de mythologische figuur die staat voor tijd. Hap voor hap en gulzig eet hij zijn kinderen op. En dat staat uiteraard symbool voor de tijd. Hoe treffend verbeeld!

En zo voelt het soms ook: alsof Chronos onze tijd opeet. De minuten. De uren. De dagen. Maar dat doe je natuurlijk zelf. Hap slik weg. Weer een uurtje doelloos zitten scrollen. Weer nutteloze dingen gedaan. Weer een dag vol met… ja, met wat nu eigenlijk?

Hallo, is het alweer bijna kerst?! Is die gedachte bij jou ook al opgekomen? Maar het was toch net nog zomer? En wat deed je de afgelopen jaren allemaal? 

Waar blijft de tijd? 

Nou: op dus! Weg. Foetsie. Verdwenen. Om nooit meer terug te keren. Tja. 

Dit is geen tijd om tijd te verliezen.

En tegelijkertijd is tijdloos leven zo belangrijk. Niet continu kijken op die klok. Alles willen meten in langzaam of snel. Q1 moet-en-zal-het-af-zijn. Dan ben ik compleet gepersoonlijkt ontwikkeld. Pffff. 

Tijd is ook maar iets dat we bedacht hebben. Jaren. Dagen. Uren. Secondes. Wat een raar verzinsel. De natuur kent niet eens tijd, alleen seizoenen. 

Die rare tegenstelling waarop het koorddansen is: je tijd serieus nemen én tijdloos leven. Eh, best een uitdaging.

In het boek Alle Mensen zijn Sterfelijk van Simone de Beauvoir neemt de hoofdpersoon een elixer dat hem onsterfelijk maakt. Dat lijkt hem geweldig. Maar het pakt totaal verkeerd uit. Want waarvoor leeft hij nu nog? Niets hoeft op tijd af te zijn. Om hem heen sterven zijn dierbaren. En alles dat hij ooit wilde doen, heeft hij na driehonderd jaar leven wel zo’n beetje gedaan.

Tijd dwingt ons tot keuzes. Tijd geeft een stimulans om te doen wat belangrijk voor je is. 

Dus als je laatst ook zo genoot van dat “extra uur” wintertijd…

Wat let je om jezelf elke dag een extra uur te geven? Want dat kan best. Ga maar na waar je tijdlek zit. Het eeuwige leven heb je tenslotte niet. Dus wees scherp en regel dat vandaag nog. Snoep dat uur ergens af. Je weet zelf waar jouw tijd aan verloren gaat. Onzinnige dingen. Verloren momenten. Hap slik weg. Laat je niet opeten.

Waaraan besteed jij je kostbare levensminuten? Jouw tijd is nu. Pak de regie. Kies voor wat belangrijk is.

De tijd is van jou. De tijd is aan jou. En voor je ‘t weet is ‘ie op en komt ‘ie nooit meer terug.