Er zijn maar twee keuzes

Naar je ouders gaan omdat het zo hoort. Op vakantie met altijd dezelfde vrienden waarvan je allang weet dat je uit elkaar bent gegroeid.

Op vriendinnenweekend gaan terwijl je liever een weekend op jezelf wilt zijn. Rommel van je partner opruimen omdat je weet dat hij of zij het niet doet en jij geen zin hebt (lees: lef) om hem of haar erop aan te spreken.

Zeggen dat het heel goed met je gaat terwijl je wel kunt huilen. Een klus lachend aannemen terwijl je weet wat voor drama dit betekent voor je agenda.

Vind je het gek dat je zoveel in je hoofd zit waar de onrust zich opstapelt? Je ‘headquarters’ draaien overuren.

Die meditatie- of mindfulnesscursus is niet de oplossing. Hoe fijn dat ene uurtje ook is, het zet geen zoden aan de dijk. Je leven en werk verandert niet als je alleen maar een uur op een kussen zit. Die stroom van wat moet keert daarna als een boemerang weer terug.

Waar ben je mee bezig? En voor wie?

Van wie moet je al die dingen die zo onvrij voelen? Nee, het zijn niet je vrienden, buren, vage kennissen, ouders, andere familie of je partner van wie dit moet. Die mensen waarvan je zegt dat je ze niet wilt teleurstellen. Welnee. Je weet het wel.

Jij kiest elke dag waar jouw voeten je naar toe brengen.

Je dacht toch niet dat dat vanzelf gebeurt? Zo van: ‘Hee, mijn voeten willen vandaag naar … grappig, wat gek’.

Wat zou er gebeuren als je andere keuzes zou maken? Eerlijker keuzes. Eerlijker naar jezelf en je omgeving. Keuzes maken gaat niet alleen over levenslust maar ook over eerlijkheid en integriteit. Naar jezelf en ja, ook naar anderen. Dit gaat over verantwoordelijkheid nemen voor je keuzes. En ik moet het je zeggen als een echte Dr Phil: what the hell were you thinking?

Omdat je denkt dat je iets moet.
Omdat je denkt dat het niet anders kan.
Omdat je bang bent voor wat gebeurt als je andere keuzes zou maken.

En ja, ook omdat je bang bent voor de reacties van anderen.

En misschien voelt het allemaal nog niet zo dramatisch als ik je nu vertel. Maar ik weet zeker dat je iets herkent. Een gedachte die van een sjoemelniveau is. Je doet iets waarvan je wéét dat het niet helemaal in de haak is.

Ga deze vragen maar eens na.

Waar, op welke punten ben je niet eerlijk naar jezelf?
Waar neem je niet, nee echt niet, de verantwoordelijkheid?
Welk patroon zie je in die zaken waar je niet tevreden over bent?

Jij bent de eigenaar van je eigen patroon.

Doen alsof je mega succesvol bent met je bedrijf terwijl jij weet hoe het er echt voor staat. Niet kunnen slapen omdat jij die ene, jij weet wie, niet durft te confronteren of te vertellen wat je echt vindt. Piekeren omdat het je maar niet lukt voor jezelf op te komen. Je eigen verlangen ontlopen omdat je bang bent wat het allemaal ontketent. Of wél succesvol zijn, goed geld verdienen maar eigenlijk balen van wat je aan het doen bent. Wat het ook is, je gaat zogenaamd vrolijk verder.

Jou zullen ze niet klein krijgen.

Eh… Niet klein krijgen? Klopt. Want je hebt jezelf al klein gemaakt. Kleiner kan niet.

Als je dit ook maar een béétje herkent, zie dit dan als een alarm dat nu afgaat. En echt: ik snap je. Kiezen is lastig. Zeker in deze tijd waarin de keuzes zich als golven aan je opdringen en soms overspoelen. Niet gek dat je je best doet te blijven balanceren tussen alles wat op je bord ligt. Maar waarom zou je daarmee doorgaan?

Het goede nieuws is: je hebt eigenlijk maar twee keuzes.

Er zijn nl. twee deuren.

Of je kiest de deur ‘ik laat het zo’. En dan spreek je nu af dat je dat knagende gevoel ook de deur uit zet anders kies je nog steeds halfhartig.

Of je kiest de deur ‘ik ga het anders doen’. Al weet je nog niet hoe, maar je neemt een besluit.

Aan jou de keuze.

En ik ken die deur ook. Ik zag ’m in loondienst en in mijn ondernemerschap opduiken en ik weet zeker dat ‘ie nog weer een keer opduikt. Want we staan allemaal eens in de zoveel tijd voor zo’n deur. Ik ook.

Ga ik zo door en houd ik mezelf voor de gek? Of durf ik over die drempel te gaan van nieuwe, andere mogelijkheden? Zonder garantie op succes. Zonder dat ik weet wat me te wachten staat. (truthbomb: die garantie is er nooit).

Ik startte mijn bedrijf als organisatieadviseur. Veranderaar. Procesbegeleider. Dat was wat ik immers in loondienst deed en waar ik goed in was en om geprezen werd. Dus hup: in plaats van doorgaan in loondienst, want dat wilde ik niet meer, verhuurde ik mezelf buiten de veilige kantoormuren.

Het was goed. Het was leuk. En toch was ’t het niet helemaal. Maar ja: omzet enzo. Goed betalende klanten. Succes. Zie hier het ontstaan van sjoemelgedrag. Factoren van buiten leggen jou op hoe je je van binnen zou moeten voelen.

Zou moeten voelen.

Want welke gek stopt met die dingen die succesvol zijn en goed gaan?

Maar het moest. Want ik voelde van binnen dat het voor mij niet klopte. Ik gaf trainingen. Reisde door het hele land. Ja, het zag er heel aardig uit. En dat was het ook totdat het klaar was. Klaar voelde.

Draai je dan de kip met de gouden eieren de kop om?

Ja. For the record: ik deed minstens een jaar over die keuze.

Want wat ik echt wilde was een andere manier van werken. Een andere manier van leven, werken en ondernemen op mijn voorwaarden. Eén op één met klanten aan de slag (kon dat wel? Verdiende ik dan wel genoeg?). Werken aan leiderschap (dat doet toch iedereen al?). Een programma doen in Madrid (wie doet daar nou in godsnaam aan mee?). Keuzes. Verlangens. Ik zag ze wel, maar durfde (nog) niet.

Totdat ik steeds chagrijniger werd van m’n eigen bedrijf. Herken je dat chagrijn? Lees dan vooral verder.

Dus ik stopte, na maanden twijfel, wikken en wegen en ook simpelweg berekeningen, want zo ben ik ook: wat zijn de feiten, wat zijn de kleine stappen die ik wél kan zetten zonder meteen op straat te moeten slapen. Want óók die feiten moeten voor mij kloppen. En grappig he: die aanname die je hebt, dat als je gaat doen wat je echt goed kunt, je ineens hier niet meer je geld mee zou kunnen verdienen.

De feiten klopten. Mijn gevoel klopte. Dus ik stopte.

Ik stopte met het geven van trainingen voor bureaus. Ik stopte met het spelen van de organisatieadviseur. Met het begeleiden van veranderingen in organisaties, bedrijven en teams. Om te kiezen voor een hele andere manier van leven en werken die bij mij paste: één op één werken met opdrachtgevers. De intimiteit van het gesprek. De kracht van goede vragen. Doen wat ik het allerliefste doe en het allerbeste kan. En ik ging naar Madrid om daar een tijdje mijn werk te doen. Werken en reizen combineren.

Want die andere manier van werken, daar was ik echt goed in. Altijd al. Het is wie ik ben. En als ik ergens in geloof is dat je moet doen wat je bent. Dat ‘doen’ in dienst moet staan van je persoonlijkheid. Laat je dus nooit iets aanmeten wat je niet voor de volle 100% bent. En maak jezelf dat vooral niet wijs. Wees bloedeerlijk over waar je eigenlijk gewoon niet de juiste persoon voor bent.

Doen vanuit zijn. Daar ligt het ware geluk.

Dit verhaal hoeft niet het jouwe te zijn. Je weet zelf wel welke keuzes op dit moment schuren en niet meer kloppen. En ik snap helemaal dat het lastig is afscheid te nemen wat wat eens goed was, maar nu niet meer klopt.

Mij hoef je het niet te vertellen. Maar vertel het wel jezelf. Schrijf het op. Fluister het desnoods. Zeg het. Hardop. En zie die twee deuren voor je.

Dit is wat er mogelijk is: twee deuren.

Ja, je weet nooit hoe iets uitpakt. Je krijgt geen enkele garantie. Nooit. Dat luchtkasteel houd ik je nooit voor. Het hele leven is risico nemen. Maar het gevoel dat je krijgt wanneer je eerlijk kiest en totale verantwoordelijkheid neemt voor jezelf. Dát gevoel is onbeschrijflijk. En helemaal van jou.

Neem jezelf niet langer in de maling. Als het gaat om je bedrijf, om je zogenaamde succes, om de vriendschappen die je nog onderhoudt, over je ongezonde levensstijl, over wat je jezelf allemaal wel niet wijs maakt op het gebied van wat hoort en moet omdat je dat nu eenmaal om je heen ziet.

Maak dat lijstje met die dingen waarvan jij wel weet wat ik bedoel. En luister naar het verhaal dat je jezelf over al deze dingen vertelt. Check de feiten. Check je gevoel. En zie die twee deuren voor je. Twee keuzes maar.

Maak jezelf niets wijs.

Maak jezelf wijs.

Kies jouw wijze.

Kies wijs.

 

Zin in meer frisse verhalen met prikkelende nadenkvragen over verlangen, kiezen, durven, doen? Zodat jij leeft en werkt op jouw voorwaarden? Meld je aan en ontvang voortaan mijn blogs, podcasts en video’s. Door je aan te melden geef je toestemming je gegevens te verwerken zoals beschreven in het privacy statement.

dit veld niet invullen s.v.p.

Ja, stuur mij!