Stop met het vertellen van je verhaal

Liever luisteren naar dit blog? Klik hieronder:

Ze zitten bij elkaar. De ene vrouw leunt naar voren. Haar gezicht staat serieus. Ze knikt af en toe.

Ja. O! Natuurlijk. O ja?

De vrouw tegenover haar zit in de vertelstand. Je ziet aan haar gezicht dat het geen leuk verhaal is. Een verbroken relatie. Haar nagel brak af. Het kind wilde geen roze trui aan. Een andere vrouw heeft iets lelijks gezegd. Het is van een afstand niet vast te stellen om welk verhaal het gaat.

Er komt een derde vrouw bij. Natuurlijk, ze drinken verse muntthee met honing. What else?

Het gesprek gaat verder. Hoe komt het dat ’t mij zo tegen zit? vraagt de ene vrouw aan de andere twee. Ook nummer drie voegt zich bij het begrijpend knikken.

Wat nu…

Wat als er nu iemand opstond en zou zeggen: zullen we hiermee stoppen? Het eeuwig herkauwen van al het gedoe. De shit. De rommel. Het drama. Wat zou er dan gebeuren?

Ik vind het mooi. Al die aandacht voor verhalen. Verhalen zijn al eeuwenlang een bron van inspiratie. Jij en ik houden van verhalen. Mooie verhalen. Verhalen met een boodschap. Verhalen die raken. Je kunt er niet genoeg van krijgen. Maar er is een schaduwzijde. Soms ben je zó betrokken bij je eigen verhaal dat je erin bent gaan geloven. Je gelooft dat het 100% waar is wat je jezelf en anderen vertelt.

Dan heb ik het over de verhalen met de strekking: Ik kan niet … want …

Op die eerste stippels het verlangen.
Op die tweede stippels het verhaal.

Het verhaal dat je jezelf blijft vertellen, net zolang dat je het bent gaan geloven. Het verhaal dat je elke keer afdraait als mensen je vragen waarom je iets níet doet. Het verhaal dat een langspeelplaat is geworden, volledig grijsgedraaid. Over waarom je niet meer ruimte pakt voor jezelf. Waarom je niet meer tijd voor jezelf reserveert. Waarom je blijft zitten waar je zit. Jij hebt je verhaal klaar. Ongemerkt zit je vast in je eigen ZeurZone. En dat verhaal zet jou gevangen. Terwijl je denkt dat je vrij bent, kruip je ongemerkt achter de tralies van je eigen verhaal. Lekker veilig.

OK. Hand in eigen boezem. Ik kan nooit een goede ondernemer zijn want ik ben ambtenaar geweest. Zie hier het verhaal dat ik lang geloofde en ook anderen vertelde. Ik noemde me zelfs geen ondernemer. Want nee zeg, die titel was voor de echte ondernemers, niet voor mij. Maar waarom? Welke aannames deed ik allemaal wel niet? En welk gevolg had dat overtuigende verhaal voor mij? Ik verschuilde me. Het was een prachtig excuus om heel veel dingen niet te doen. Inmiddels heb ik dit verhaal ver achter me gelaten en voorgoed in de prullenbak gegooid.

Jammer genoeg hoor ik teveel ik-kan-niet-want-verhalen om me heen. Ik wed dat jij ze ook hebt.

Mijn vraag aan jou is: wat is jouw verhaal? Wat vertel jij jezelf over en weer? En kijk eens goed en bloedeerlijk: waar zet je jezelf vast met je verhaal? Waar beperk je je?

Zie je? Allemaal onzin die je jezelf verkoopt. En toch blijf je dit verhaal hergebruiken. Maar niet elk verhaal hoeft uitentreuren uitgekauwd te worden. Niet alles hoeft elke keer driedubbel op een weegschaal te liggen. Niet alles hoeft onder de microscoop onderzocht te worden.

OK. Hier komt een linkse directe. Liefdevol hard.

Get. Over. It.

Stop met het geloven en uitventen van je verhaal. En stop met het vertellen van je verhaal. Neem er afscheid van. Je verhaal doet het misschien leuk tijdens een muntthee met honing onderonsje. Het sterkt je misschien doordat lotgenoten je begrijpend toeknikken. Het geeft je misschien de aandacht waarnaar je verlangt, maar de hamvraag is: en… helpt het? Het over en over vertellen van Je Verhaal. Lost het iets op? Kom je er verder mee?

En ja, voor je nu protesteert. Natúúrlijk is er shit en rommel en drama en gedoe in het leven. Wie dacht dat het leven van A naar Beter loopt, heeft zich vergist. Is dat erg? Nee. We hebben allemaal zo onze verhalen, ellende én onmogelijkheden. Maar check ’t goed; check het eens echt én eerlijk.

Houden jouw verhalen je tegen?
Of helpen je verhalen je verder?

Pas als je die bril afzet over hoe het leven ‘hoort’ te zijn, kun je echt kijken. Pas dan is er ruimte. Voor het onverwachte. Voor de dingen die je niet eerder zag, omdat je zo bezig was met het verleden. Je zag al die tijd niet wat er nu (al) is. Dus stop met het herkauwen van dat ene verhaal. Schrijf hem desnoods nog één keer op. Maak een prop. En gooi hem weg. Hup, de fik erin.

Wat er overblijft is het nu. Dan is er alleen dat samenzijn. Die thee met munt en honing. Een warme ruimte. Met mensen die het goed met je voor hebben. En vrijheid. Want als je net als ik houdt van pure vrijheid…. Je Verhaal loslaten, dat is pas pure vrijheid.

Ps. Klaar met je verhaal? Zin in een frisse boost én wake-upcall voor jezelf en je bedrijf? Ik heb namelijk iets totaal anders-dan-anders voor je dat jou heldere inzichten geeft waardoor je  stevige stappen gaat zetten. Aan de slag met Vuur en Verlangen… Klik hier.

Zin in meer frisse verhalen met soms een linkse directe zodat je werk maakt van leven en werk op jouw voorwaarden? Meld je aan en ontvang voortaan de blogs, podcasts en video’s over verlangen, kiezen, durven en doen in je inbox.

dit veld niet invullen s.v.p.

Ja, kom maar door