Vijf bijzondere momenten

Vijf bijzondere momenten met mijn vader.⠀
⠀
Mijn eerste grote liefdesverdriet. Ik was 18 en zat net op kamers. Mijn vader haalde me op. Ik kreeg een aai over mijn bol. Hij probeerde mijn gehuil niet te stoppen. En in de stilte werd alles gezegd.⠀
⠀
Dat gebeurde ook toen ik door nare omstandigheden een reis moest afbreken. Mijn vader haalde me op van het station. Stelde geen vragen. Pas thuis gingen we samen om tafel zitten. Ik zag de machteloosheid van een vader die zijn dochter niet had kunnen beschermen tegen shit in de wereld.⠀
⠀
Mijn afstuderen. Mijn vader liep de hele dag rond met mijn bul alsof hij zelf geslaagd was. Apetrots en hij vertelde het iedereen die het maar wilde horen. ⠀
⠀
Dat ene moment in 1996 waarop ik het zwaar had en ik hem ineens zag staan en hij mij zijn beroemde knipoog gaf waarmee hij zei: ‘Ik ben er.’⠀
⠀
En de gewone momenten waarop we samen thuis naast elkaar zaten in de woonkamer en spraken over werk, de toestand in de wereld, politiek, de stand van zaken in het voetballen. Toen mijn moeder was overleden belden we elke avond even. Soms maar twee minuten. Even vragen: ‘hoe was je dag’. En dan: ‘tot morgen’. ⠀
⠀
Op 17 september 2009 stierf hij. Vandaag precies 15 jaar geleden. Het leven is een aaneenschakeling van momenten. Goed om de momenten weer eens op te halen die in mijn geheugen gegrift staan.

Misschien heb jij ook zo iemand (gehad) die onvoorwaardelijk van je hield en in je geloofde. Iemand die je aanmoedigde en je liet zien dat je eigen keuzes kon maken.

Dan weet je exact wat ik bedoel.