Wat wordt jouw Wim-Pijbes-moment?

Ineens stond ‘ie naast Obama.

En voor iedereen het in de gaten had was de foto gemaakt.
Het meest inspirerende moment van deze week kwam van Wim Pijbes. De directeur van het Rijksmuseum ging zomaar naast Obama staan.

Weg protocol. Niks geen geregisseerd fotomoment.

Pijbes wilde op de foto met Obama zodat deze foto daarna de hele wereld over ging. Obama in het Rijksmuseum en dat mocht iedereen weten.

Ik was stikjaloers.

En niet alleen omdat Wim Pijbes naast Obama stond. Hij doorbrak het protocol. In een strak geregisseerd schema dat van minuut tot minuut vastlag, eigende hij zich twee minuten toe.

Two minutes of fame.

Stel hij had gedacht:

Nee, dat kan ik niet maken. Nee, dan komen ze me tegenhouden. Nee, dan verstoor ik het programma.

Wat was er dan gebeurd?

Precies. Nada. Niente. Helemaal niks.

Dan had hij zich keurig gehouden aan de afspraken. Fijn. Keurige jongen, die Wim. Op naar het volgende geregisseerde onderonsje. Dankuwel. Alstublieft.

Maar Wim Pijbes had daar maling aan.

Sterker nog, hij creëerde zijn once in a lifetime moment helemaal zelf. Hij zag, koos, en overwon. Zijn angst. Zijn schroom. Zijn ingebeelde gedachten dat het niet zou mogen.

Wanneer doorbrak jij voor het laatst het protocol?

Ik had ooit de kans om Kees van Kooten te zien. In de plaatselijke bibliotheek van Groenlo. Ja, zelfs daar kwam Kees van Kooten voor een lezing. Het moet ergens in 1982 zijn geweest. Ik was 14 en wilde hem graag een vraag stellen.
Maar ja, ik durfde niet.

Want dat deed je niet. Jezelf opdringen. Jezelf naar voren drukken. Zomaar twee minuten van de tijd van een beroemdheid snoepen. Want dat waren mijn overtuigingen. Wat haalde ik me in m’n hoofd?

In gedachten zag ik hem roepen: ‘Haal die vreselijke puber bij me weg!’ Gelukkig werd ik geholpen door de plaatselijke bibliotecaresse.

Dus stond ik oog in oog met Kees van Kooten. Hij zat op een tafel en schommelde met zijn knieën. Hij had net voorgelezen uit eigen werk en ik mocht hem een hand geven. Selfies bestonden nog niet. Volledig ontspannen maakte hij grappen met mij. En ik had hem toch maar mooi even gesproken.

Wat is dat toch dat we denken dat iets niet kan? Waarom zijn we er zo van overtuigd dat iets niet hoort? Of denken we dat iets niet de bedoeling is.

Onze gedachten doen ons de das om. Gedachten die voortkomen uit angst. Angst om iets te doen wat niet mag of niet hoort. Angst om voor gek te staan.

Wat had Pijbes kunnen gebeuren?

De secret service had hem tegen gehouden. Dus?

Obama had kunnen zeggen: ‘Nee, Wim nu even niet, ik word al zo vaak gefotografeerd’. Dus?

Ze hadden hem kunnen oppakken en een nacht in een cel kunnen stoppen. Dus…? OK, opgepakt, tegengehouden, teruggefloten.

Hoe erg is dat?

Breek met je eigen patronen. Liever gezegd: breek met je eigen gedachten over wat wel en niet hoort. Weg met dat ingebeelde protocol dat jij je zelf oplegt. Het is allemaal angst. Angst is een emotie die net als opwinding heel krachtig kan zijn. Ons hart klopt sneller en we krijgen het warm. Alleen op angst hebben we het etiket ‘gevaar’ geplakt waardoor we terugdeinzen en verkrampen.

Wat nu als je dat etiket achterwege laat en van je angst alleen de opwinding over blijft?

Doe wat je al zolang wil doen. Plaats dat opiniestuk waarover je al zo lang twijfelt. Ga dat podium op waarvan je al zolang droomt. Verander van koers als die je geen energie meer geeft. Vertrek van die baan die je allang niet meer wil. Doe eens iets geks en kies voor een nieuw avontuur. Verklaar die ene de liefde.

Wat het ook is… doe die dingen die stiekem al zo lang in je achterhoofd dwalen. Zet die stappen waarvan je allang weet dat je ze wilt zetten.

Wat kan je gebeuren?

Vraag dat maar aan Wim Pijbes.

Welk protocol ga jij doorbreken? 

Ik ben nieuwsgierig. Laat hieronder gerust een reactie achter.

Meer lezen over eigen keuzes maken, leiderschap, trouw zijn aan jezelf, leven en werken op je eigen manier? Meld je aan en ontvang voortaan de blogs, podcasts en video’s in je inbox. Met hierin volop inzichten, nadenkvragen en af en toe een linkse directe zodat jij werk maakt van je verlangen en keuzes.

dit veld niet invullen s.v.p.

3 Reacties

    • Nicole

      Hoi Ilonka,

      Om onverklaarbare redenen zie ik je reactie nu pas, sorry! Dank je wel voor je reactie en de link naar je blog. Mooi verhaal en project.
      Een keuze die anderen verder brengt is net zo goed een mooie keuze. Jouw bijdrage is dan belangrijk en als dat het beste bij je past is dat ook een goede keuze. Veel succes met je projecten!

Reageer