Keuzes in de buitencategorie

Iemand vroeg laatst:
‘Bestaat er kiezen voor beginners en gevorderden?’

Oei. Daar moest ik wel even over nadenken.

Je hebt keuzes die je gemakkelijk kunt maken.

De kleren die je vandaag aandoet.
Hoewel dit voor sommige vrouwen een hele opgave is.

De boodschappen die je op je briefje schrijft.
Hoewel je je dan wel het dilemma van de 56 toetjes moet tackelen.

De alledaagse keuzes zijn de moeilijkste niet.
Die gaan over alledaags doen. Of niet doen.
Je kunt dit soort keuzes zelfs uitbesteden.

No big deal.

De consequenties van deze keuzes zijn te overzien.
En daar zit precies het ‘beginners’ en ‘gevorderden’ deel van kiezen.
Want juist het gegeven dat een keuze een gevolg heeft,
maakt kiezen zo mooi en moeilijk tegelijk.

Kiezen voor gevorderden gaat over de-van-A-naar-B-keuzes.
Keuzes waarbij je een verandering voor ogen hebt.
En waarvoor jij zelf in beweging moet komen.
Doen. Aan de slag. Anders gebeurt het niet.
Ander werk. Een ander huis. Een vaardigheid onder de knie krijgen.

Deze keuzes vragen een inspanning van je.
Je hebt een doel voor ogen dat je soms bereikt via een kronkelig pad.
Deze keuzes vragen een plan en offers in tijd, geld en inzet.
Kiezen. Durven. Doen.
Je kunt er je handen aan vol hebben.

En dan zijn er nog de keuzes die niet simpelweg vallen onder ‘doen’.

Keuzes in de buitencategorie.
Kiezen dat bijna geen kiezen meer is.
Kiezen als pure noodzaak.
Omdat deze keuzes raken aan wie je bent.

Je waarden, je wezen, wortels en identiteit.

Dat gaat niet zomaar over het bereiken van een doel, een ander huis of ander werk. Deze keuzes zijn allesomvattend.
Deze keuzes dringen zich zo aan je op dat het geen kiezen meer lijkt.
Dit is wat je moet doen.

Ik las ooit het boek A Dry White Season van Andre Brink.
Eén van de personages, een blanke docent, mengt zich in de apartheidsstrijd. Hij beseft: dit is wat ik moet doen.
Deze keuze moet ik maken.
Ik kan niet anders.

Deze keuzes gaan over zijn. Of niet zijn.

De buitencategorie gaat om keuzes waarmee je uitdrukt wie je bent.
Het ultieme kiezen en daar voor uit komen.
Voor de volle 100% verantwoordelijkheid dragen voor je keuze.
Ook al wijkt je keuze af van de norm.
Ook al moet je er risico’s voor nemen.
Deze keuzes geven je het gevoel: er is geen weg terug.

Ook als mensen je kritische vragen stellen, loop je niet weg.
Je wentelt je keuze niet af op anderen.
Dit zijn de keuzes die niet over één nacht ijs gaan.
Het zijn de keuzes die zich stap voor stap van binnenuit vormen.

Pas als je er op terugkijkt, zie je dat het zo heeft moeten zijn.

Kiezen, durven, zijn.

Buitencategorie keuzes hoeven helemaal geen keuzes te zijn die het wereldtoneel veranderen. Keuzes in de buitencategorie veranderen in eerste instantie jouw wereld.

Na die keuze ben je niet meer degene die je was.
Of liever gezegd: je bent eindelijk wie je bent.

En dat is precies wat kiezen in de buitencategorie betekent.

Ruimte en vrijheid.

Zijn wie je bent en doen wat bij jou past is de ultieme bevrijding.

Een groter geschenk is er niet.

Heb jij ooit keuzes gemaakt in de buitencategorie?
Laat het me hier weten, als je wilt. Of plaats een reactie hieronder.
Inspireer anderen met jouw verhaal.

Meer lezen over eigen keuzes maken, leiderschap, trouw zijn aan jezelf, leven en werken op je eigen manier? Meld je aan en ontvang voortaan de blogs, podcasts en video’s in je inbox. Met hierin volop inzichten, nadenkvragen en af en toe een linkse directe zodat jij werk maakt van je verlangen en keuzes.

dit veld niet invullen s.v.p.

11 Reacties

  1. Rick

    Kiezen, durven, zijn.
    Mooi gezegd. Keuzes in de buitencategorie…
    Ik heb besloten. Besloten om niet meer verder te leven als man in een vrouwenlijf. Besloten om die stap te zetten met alle consequenties van dien. Consequenties die onmogelijk van te voren te overzien waren. Ik was bereid alles kwijt te raken. Een onmenselijke keuze, maar hij was daar.
    Springen zonder te weten waarheen de kolkende stroom van de rivier me heen zou drijven, maar wél weten dat als ik niet zou springen ik langzaam zou verdrinken…
    En uiteindelijk de ultieme keuze, ja zelfs dat, kiezen tussen leven en dood en kiezen voor het leven. Niet met mijn verstand, maar met mijn diepste gevoel.
    Vanaf nu zal ik mezelf zijn. Zonder concessies.
    En wat voelt het goed!
    ik ben bevrijd. Ik leef.
    Of beter gezegd, ik heb mezelf bevrijd.
    Ik BEN. Eindelijk Rick.

    • Nicole Offenberg

      Wat een ongelooflijk dapper verhaal, Rick. Dank je wel dat je dat hier deelt. Ik heb bewondering voor hoe je je ‘ultieme keuze’ verwoordt. Jezelf zijn, zonder concessies, ongeacht welke consequenties dat heeft, dát is nog eens een krachtige keuze.
      Ik hoop dat jouw verhaal mensen inspireert om te kiezen voor wat voor hen van wezenlijk belang is. Hartelijke groet, Nicole

    • Nicole Offenberg

      Knap, Jacob Jan, de stappen die jij zet. En kiezen kan heel goed in fases. Kies de vorm die het beste bij jou past. Dank je wel voor het delen. En heel veel succes met het waarmaken van jouw wensen!

  2. Pauline

    Goed bezig Jacob Jan en Rick.

    Een kleine stap voor de mensheid, maar een grote stap voor mij is laatst geweest:

    Toe te geven aan mijn plezier om slingerend te fietsen in plaats van netjes rechtdoor.
    (Tussen de witte strepen door, om blaadjes heen, of zomaar, op de maat van het liedje in mijn hoofd.)

    Ik vind het een heerlijk gevoel, net als in slalom de berg af skiën.
    Maar een vrouw van 50+ ‘doet zoiets toch niet ‘!

    Ik heb me er eindelijk overheen gezet.

    Nu die andere gewenste vrijheid nog: ook in mijn werk mezelf zijn.

    • Nicole Offenberg

      ‘Zoiets hoort toch niet?!’ Die stem horen we maar al te vaak in het hoofd. Tja, wie zegt dat? Lekker blijven slingeren, Pauline. Juist door in je privéleven stappen te zetten en te doen wat jij graag wilt, gaat je dat in je werk ook helpen. Probeer maar. Succes en vooral veel plezier daarmee, Pauline.

    • jacob jan

      Wat een fantastisch leuke keuze! Ik zie het voor me, en alleen dat al maakt me blij.

  3. Marc

    Sporten bij een sportschool … ‘niks voor mij’! Een beetje aan die apparaten hangen … ‘mij niet gezien’! Sporten is pas sporten als er een balletje bij gebruikt wordt en er een competitie-element in zit. Op de vraag tijdens het intakegesprek bij de sportschool wat mij leuk leek om te doen was mijn antwoord: ‘niks’! Toch ben ik gestart bij de sportschool, de knop moest eind 2012 om, de knop ging om en de knop is nog steeds om. Voor mijn gezondheid en mijn conditie was het dringend noodzakelijk om meer te gaan bewegen … en oh ja … er mochten ook wel een ‘paar’ kilootjes af! Omdat ik op dat moment geen hoge verwachtingen had van mijn eigen motivatie heb ik afspraken gemaakt met een personal trainer. De eerste keren sportschool herinner ik me nog wel … schoorvoetend, frisse tegenzin en na een paar minuten crosstrainer viel ik er bijna puffend en steunend van af.
    Wat kan er in ruim één jaar toch veel veranderen! Schoorvoetend naar de sportschool is een levensstijl geworden, frisse tegenzin is plezier geworden en paar minuten crosstrainer werden echte workouts, waarbij ik de variatie van de sportschool heb ontdekt: Crosstrainer, loopband, fiets, roeien én krachttraining! Boksen, trappen én TRX. Buikspierkwartieren en crossfitness, squats, push-ups, walking lunges, burpees, kettle-bell-swings, planking, autobanden, zandzakken. Zelfs bootcamp, spinning (ook les geven inmiddels) en recent de groupchallenge. Vaste klant inmiddels en vaak 5 keer per week te vinden in de sportschool. Buiten de sportschool heb ik inmiddels de mountainbike en het fietsen ontdekt. En oh ja … ik zou het bijna vergeten: mijn gezondheid en conditie zijn behoorlijk verbeterd. En … ik ben inmiddels 51 kilo afgevallen: een resultaat waar ik erg tevreden mee ben en erg trots op ben!

    Voor 2014 staan het verder verbeteren van mijn gezondheid en conditie hoog op mijn verlanglijstje. Ik wil heel graag nog 9 kilo lichter worden, maar heb inmiddels aan den lijve ondervonden dat de laatste loodjes echt het zwaarst zijn. De aandacht zal dus verlegd worden naar stabiliseren van wat ik heb bereikt: een gezonder lichaam, een fittere en slankere ik en plezier in het sporten. En dat zo houden is iets wat mijn doelstelling voor 2014 is. En om jezelf te prikkelen mogen doelstellingen best wat onbereikbaar lijken … in 2014 wil ik nog een berg op fietsen, welke dat gaat worden, daarover ben ik nog met mezelf in gesprek …

    • Nicole Offenberg

      Tjonge, Marc, jij kunt trots zijn op je zelf! Wat een inspirerend verhaal en wat een doorzetten. Knap dat je zo je gezondheid verbeterd hebt én er nu zoveel plezier in hebt.
      En als je nog eens een berg op gaat fietsen (staat ook nog op mijn lijstje 🙂 laat dan nog eens van je horen welke berg het geworden is. Heel veel succes komend jaar met je doelen en geniet van wat je bereikt hebt.

  4. Iris Chaabane

    Dag Nicole,
    Voor nu geen inhoudelijke reactie op je blog. Maar wilde je laten dat ik met ontzettend veel plezier en herkenning al een tijd nu je blogs volg. Waarvoor dank.

    Ik blijf je volgen!

    Groeten,
    Iris

    • Nicole Offenberg

      Dag Iris,
      Wat ontzettend leuk dat je me dat laat weten, dank je wel!
      Hartelijke groeten, Nicole

Reageer