Kevin

Drie en twintig vragen en zestien documenten.

Of ik die maar even wilde beantwoorden en uploaden. 

Voor Kevin van de bank. Althans, ik stelde me voor dat hij Kevin heette. Want in lockdowntijd zag je niemand met wie je zaken deed. Ook niet van de bank die me eerst met jolige video’s feliciteerde met m’n huis en daarna de Kevinpolitie op me afstuurde om me binnenste buiten te keren.

Fouilleren op Schiphol voelde aangenamer. 

Want een bijna-gescheiden-zzp-vrouw-die-alleen-een-huis-koopt én een hypotheek wil, dat gaat natuurlijk zomaar niet.

Ik snapte het, begripvol als ik ben. En toch.

De vragen waren wel apart. 

“Hoe komt het dat u zo goed de coronaperiode bent doorgekomen?” 

“Eh… daar moeten ze toch blij mee zijn?” zei ik vertwijfeld tegen mijn accountant. “Dat heet ondernemen, toch?” Ze zag m’n wanhoop over alle vragen en voortvarend zei ze: “Ik zal ze voor jou wel eens even beantwoorden.”

Maar Kevin bleek een rupsje-nooit-genoeg. 

Na de zestien documenten moesten er nog drie documenten met bewijzen komen. Ik had er een dagtaak aan.

En dan waren er de termijnen. Twee weken wachttijd voor document A en nog eens een week voor document B. Want naast Kevin was er nog een Henk, de notaris. En een Ron, de regelaar van de overige juridische documenten. 

De datum waarop alles rond moest zijn kroop dichterbij en steeds was het Kevin die met een nieuwe vraag kwam. 

Ik verdacht hem ervan in z’n achterkamertje dit soort vragen voor z’n plezier te verzinnen. Wat zal ik nu weer voor haar bedenken: “Spring door een brandende hoepel”? 

Ik zou het nog gedaan hebben ook. 

De Hypothekerman bleef echter de rust zelve. “Linksom of rechtsom, het komt goed.” was zijn mantra. 

Het verzachtte de onrust, maar niet mijn gebroken hart. Daar had Kevin ook geen deadline op gezet noch een vraag over gesteld. 

Vijf dagen voor de deadline was het rond. Oververmoeid tekende ik de papieren. 

De Hypothekerman maakte voor het eerst mee dat hij een foto moest maken van een inmiddels-gescheiden-zzp-vrouw-krijgt-groen-licht.

Met een fles wijn, een vers getekende hypotheek en een taartje om het te vieren met ex-lief fietste ik naar huis.