Levenslust!

Het publiek in de Ziggodome joelt en juicht. Mobieltjes zwaaien in de lucht. Er gaat een zee van lichtjes en een golf van kippenvel door de Ziggodome als er beweging op het podium lijkt te zijn. Het concert is nog niet begonnen. 

Ik sta op de tribune met naast mij een jongen en een meisje.

Hij heeft net een peperduur t-shirt cadeau gekregen van z’n vriendin dat hij direct heeft aangetrokken. Trots wrijft hij af en toe even over de stof van het shirt waarop groot de naam van de artiest prijkt.

Zij heeft net gefacetimet met haar moeder die bevestigd heeft dat ze hen na het concert komt ophalen. Ze knijpt haar vriendje in de arm. Allebei zijn ze in het zwart gekleed en dragen een klein rugzakje. Hij heeft krulletjes. Zij lang donker haar. Af en toe kijken ze naar elkaar en glimlachen ze. 

Als ik vraag of ze vaker naar een concert gaan antwoordt het meisje bevestigend: ‘Ik was eerder bij Snoop Dog. Kent u die?’

Ze zegt u.

Niet vreemd want ik heb bij het facetimen stiekem al gezien dat ik nog ouder ben dan haar moeder. 

‘Bij Snoop stond de Ziggodome vol rook!’ roept ze opgewonden. 

Ik vertel over mijn favoriete nummer van Snoop Dog en mijn muzieksmaak en ze luistert met een glimlach. Maar toch ook wat met een blik alsof ik een alien ben want haar muzieksmaak lijkt exact op die van haar. Ze kauwt op een kauwgum en checkt af en toe even haar mobiel.

Dan worden we onderbroken door een lage bastoon. Vol tatoeages komt hij op. Niet bijster goed bij stem. Gekleed in een fletse korte broek. Stoffig krulhaar, alsof de bakker per ongeluk bloem heeft geknoeid terwijl hij langs liep. Er is geen band, hij staat alleen op het podium. Bewegend als een kromme oude man maakt hij vage dansbewegingen en begint hij te zingen. De Ziggodome ontploft. Uit 17.000 kelen klinkt het Revolution. 

De jongen filmt bijna het hele concert. Af en toe schreeuwt hij boven de muziek uit de titel van het nummer naar zijn vriendin. Zij knikt dan enthousiast en geeft de titel aan mij door. Even later staan we samen te springen op Better Now en Psycho. 

Aan het eind van het concert gaan de lichten aan. Bezweet kijken we elkaar aan. Ik zie nu pas echt goed dat ze makkelijk mijn kinderen hadden kunnen zijn. Ik bedank ze voor de geweldige avond en kijk ze na als ze hand in hand naar de uitgang lopen. 

Een dag later kopt NRC over Post Malone: ‘Stem van een generatie vol levenslust’. 

Ik glimlach en denk alleen maar: zeg maar gerust van meer dan één generatie. Want waarom zou levenslust alleen beperkt zijn tot de jonge generatie? Levenslust begint bij je nieuwsgierigheid volgen en is leeftijdsloos. 

Laat je als dertig, veertig, vijftig of wat voor plusser dan ook nooit wijsmaken dat levenslust is voorbehouden aan de jonge generatie.