Kies je voor comfort of een afwijkend pad?
Het comfort van een keuze?
Soms had ik gewild dat ik een bepaalde keuze had gemaakt, omdat dat bepaalde zaken gemakkelijker had gemaakt. Maar ik wilde het niet echt en dus koos ik voor een ander, afwijkend pad.
Lees deze zinnen maar even goed en ga na welke keuze dat voor jou is geweest.
Welke keuze wilde je niet zomaar inrollen? Omdat het zo hoorde of moest of omdat die keuze in je omgeving nou eenmaal de gewoonte was? Denk aan werk, een bepaalde loopbaanstap, keuze voor een bepaalde woonplaats, omgang met je familie of manier van leven.
Soms rol je in een keuze. Je staat niet echt stil bij dat het anders zou kunnen. Natuurlijk, ergens weet je dat wel, maar dit is nu eenmaal wat je doet en iedereen kiest hier toch voor?
Soms had ik bijvoorbeeld gewild dat ik kinderen had gewild. Dat klinkt misschien gek. Maar het had sommige zaken gemakkelijker gemaakt.
Maak je dan de keuze die voor de hand ligt of kies je een afwijkend pad en daarmee dus ook voor een andere uitkomst met andere gevolgen?
Ik maakte een afwijkende keuze.
Ja, die kinderen… Die keuze was voor mij soms best handig geweest. Dan hoor je er net wat meer bij als vrouw. Moeder worden is tenslotte toch het mooiste wat er is? Althans, ik praat nu het gros van de vrouwen na. Dit is voor veel vrouwen zo. Maar niet voor mij.
Die afwijkende keuze zorgt ervoor dat ik regelmatig iets moet uitleggen. Bijvoorbeeld drie keer moet zeggen: ‘Nee, ik wil jouw baby echt niet vasthouden.’ als iemand ongevraagd haar baby in jouw armen wil leggen.
Of een ander gerust moet stellen met de zin: ‘Ik heb geen kinderen, maar ik wilde ze ook niet’. Die laatste toevoeging maakt dat mensen je in ieder geval niet zielig aankijken of zich opgelaten voelen.
En voor je nu sputtert: maar kinderen is niet altijd een keuze want sommige mensen kiezen ervoor en krijgen ze niet. Maar dat is niet het punt hier.
Het gaat om het (ogenschijnlijke) comfort die sommige keuzes met zich meebrengen waardoor je gaat twijfelen of jouw afwijkende keuze eigenlijk wel klopt.
Want je wordt hoe dan ook een afwijker.
Het lijkt er soms op dat veel van de keuzes die we maken gebaseerd zijn op plaatjes en meningen in ons hoofd. Om welk thema het ook gaat, het comfort van een keuze die een meerderheid maakt, zorgt dat jij erbij hoort en niet buiten de groep valt.
Maar wie heeft die plaatjes ooit bedacht, laat staan uitgevaardigd als een soort van norm? Die zogenaamd ongeschreven regels over hoe vrouwen (en ook mannen) zich blijkbaar horen te gedragen? Waar komen ze vandaan? Ja, ik kan het allemaal wel verklaren. Religie. Cultuur. Enzovoort.
Maar de wereld bestaat allang niet meer alleen uit man-vrouw-twee-kinderen-vinexwoning. De verscheidenheid aan relaties, loopbanen, manieren van leven, meningen, het rijke palet aan keuzes en de vrijheid hier in Nederland om je eigen keuzes hierin te maken, is alleen maar toegenomen.
En toch…
Blijkbaar zitten sommige plaatjes van hoe het hoort in ons systeem. En baseren we daar – vaak als groep – onze oordelen op. Ja, ook onze oordelen over onszelf. Je denkt dan: het zal wel aan mij liggen: ik ben raar. De plaatjes in ons hoofd maken ons wijs dat dit het comfort is van de keuze die je kunt maken die de meerderheid maakt: je hoort erbij! Want als iedereen die keuze maakt dan zal er toch een zeker mate van comfort in zitten?
Wat is dat dan dat je daarvan af wilt wijken? Dat vraagt best zelfonderzoek en al helemaal de stevigheid om niet te denken: ik ben niet OK. Kijk maar naar ‘zwarte schapen’ binnen een familie. Kijk maar naar teams en organisaties. Kijk maar naar hoe we naar loopbanen en de loopbaanladder kijken. Kijk maar naar wat we over het algemeen onder succes verstaan. Kijk maar hoe we naar relaties kijken.
Afwijken is nog altijd lastig. Afwijken roept vragen op. En is in sommige gevallen blijkbaar een bedreiging van manieren van leven van andere mensen die niet inzien waarom je afwijkende keuzes wilt maken. Groepsdynamica leert ons: een groep wil het verschil in een groep er altijd uit hebben. Dat is de kracht van de groep ten opzichte van de minderheid. Een afwijkende keuze vinden we lastig, bedreigend soms. Dat verschil strijken we het liefst glad of we gooien ze uit de groep.
Voor de afwijkers: waar je ook in afwijkt, welke keuze je ook maakt, als die voluit en volledig in lijn is met hoe jij wilt leven en werken, maak die keuze dan.
Want al wil de groep het verschil niet, weet dat er altijd een subgroep is waar dit verschil niet speelt en waar jij niet afwijkt.
Weet dat je niet alleen bent: er is altijd een subgroep waar je wel bijhoort. Druk je gevoel over jouw afwijkende keuze niet weg.
Wees je bewust van het verschil dat jij bent in een groep maar ook het verschil dat jij kunt maken, juist door dat verschil te laten zien. En dat er dus een heel rijk keuzepalet bestaat in het leven.
Besef dat ook ogenschijnlijk comfortabele keuzes alleen maar van buiten comfortabel lijken.
Keuzecomfort bestaat niet. Het wordt pas echt oncomfortabel als je keuzes maakt die voor jou niet kloppen.
Zin in meer frisse verhalen met nadenkvragen over verlangen, kiezen, durven, doen? Zodat jij krachtige keuzes maakt en leeft en werkt op jouw voorwaarden? Meld je aan en ontvang voortaan mijn blogs, podcasts en video’s. Door je aan te melden geef je toestemming je gegevens te verwerken zoals beschreven in het privacy statement.