Hoe verzoen je je met ongemak en onzekerheid?
Ik wil de Olympische Spelen winnen.
Maar ik heb geen zin om zoveel te trainen.
Waarom staan al die idiote hordes eigenlijk op mijn parcours?
Lachwekkende zinnen?
Toch niet.
We spreken ze namelijk allemaal wel eens uit.
Met een andere vorm en een andere inhoud.
Ga maar na.
Ik wil meer tijd en ruimte voor mezelf.
Maar ik heb geen zin om nee te zeggen tegen anderen.
Ik wil wel voor mezelf beginnen.
Maar ik wil geen risico lopen.
We willen wel een keuze maken. Maar zijn niet altijd bereid de consequenties te pakken.
De hordes te nemen. De offers te brengen.
Keuzes maken betekent óók de consequenties aanvaarden.
Het ongemak te voelen dat jouw keuze met zich mee brengt.
Het ongemak ook van het gegeven dat je nooit zeker weet hoe je keuzes uitpakken.
Die consequenties zijn inclusief, hoe geweldig je verlangen ook is.
Geen grote keuze is zonder onzekerheid of ongemak.
De gevolgen van je keuzes kun je nl. nooit helemaal overzien.
Ook doen er zich altijd onverwachte zaken voor die jouw keuze beïnvloeden.
Zaken die soms helemaal buiten je invloedssfeer liggen.
Hoe verzoen je je met dat ongemak?
Misschien heb jij op dit moment een groot verlangen, maar durf je er nog niet voor te kiezen, omdat je geen idee hebt hoe je keuze uitpakt.
Met een grote, belangrijke keuze verlaat je vaak je comfortabele, vertrouwde zone.
Je gaat op pad naar een terrein dat je nog niet kent.
Vol met zaken waar je soms wel en soms helemaal geen invloed op hebt.
Toen ik tien jaar geleden voor mezelf begon, had ik geen idee of ’t zou lukken.
Ik had me wel voorbereid en de acties in beeld.
Toen ik examen deed voor mijn TaeKwondo diploma, wist ik evenmin of ik zou slagen.
Al had ik wel al wekenlang geoefend met het doortrappen van de plankjes.
Toen ik vorig jaar naar Madrid afreisde om er een maand te wonen en te werken, had ik geen idee hoe dat zou zijn.
Zo is het met elke keuze.
Je weet pas hoe het uitpakt, als je kiest, als het moment daar is, als je het echt gaat doen.
Tot die tijd is het droogzwemmen.
In alle gevallen ging ik mijn verlangen achterna.
En deed ik wat ik dacht dat nodig was.
En ook toen gebeurde er van alles dat invloed had op mij en mijn keuze.
Vlak na mijn start als ondernemer overleden mijn beide ouders.
Vlak voor mijn TaeKwondo examen raakte ik geblesseerd waardoor ik bijna niet mee kon doen aan het examen. Vlak voor mijn vertrek naar Madrid dreigde er een staking van luchtverkeersleiders in Spanje.
Je verzoenen met het ongemak dat op je pad komt als je een keuze maakt, gaat over de intentie waarmee jij je keuze maakt. Houd je krampachtig vast aan een specifiek eindresultaat? Of zet je een intentie en richt je je daarna op datgene waar jij invloed op hebt?
Wat is jouw verlangen? Welke keuze zou je dolgraag maken?
Wat zie je voor je? En wat is je intentie?
Wat vertelt je intuïtie jou?
Laat dit resultaat vervolgens helemaal los.
Maak een plan met de stappen die jij wilt en kunt zetten.
Richt je energie op datgene waarop jij invloed hebt.
En bemoei je niet met die zaken waar je geen enkele invloed op hebt.
Doe wat jou te doen staat zo goed mogelijk.
Een mooi voorbeeld vond ik in deze video van schaatser Erben Wennemars.
Interview with Erben Wennemars
Interview with speed skating legend Erben Wennemars, questions: Mart Smeets. With English subtitles. A great illustration of imagery and how an athlete can use this as training.
Zijn verlangen? Juichend als eerste over de finish gaan.
Met als resultaat: wereldkampioen sprint worden.
En waar richt hij zich op? Op datgene waarop hij invloed heeft.
Doen wat hem te doen staat. Varen op intuïtie. Zien wat er moet gebeuren.
Een heldere intentie. Trainen. Oefenen.
De consequenties aanvaarden. Verzoenen met het ongemak.
Zo goed en zo hard mogelijk schaatsen. Elke slag raak.
Vertrouw er op dat je kunt omgaan met onverwachte zaken (die zijn er nl. altijd).
Kijk maar eens naar hoe je in het verleden gedeald hebt met hetere vuren.
Begin met kleine stappen. Raadpleeg je intuïtie.
Vertrouw op jezelf. Oefen. Vraag om hulp. Kom in actie.
En als je valt, huil dan eerst uit.
Laat het ongemak en de onzekerheid er gewoon zijn.
Negeer het niet. Erken dat dat er is.
Helemaal.
En sta dan weer op.
Doe wat je te doen staat zo goed mogelijk.
Aanvaard dat ongemak en onzekerheid er bij horen. Verzoen je ermee.
Zorg dat je verlangen groot genoeg is.
En zorg ervoor dat je op weg naar het realiseren van je verlangen plezier hebt.
Heel veel plezier.
Ik was onlangs bij het concert van de Noorse zangeres Maria Mena.
Ze zei:’I’m an artist, so I get insecure sometimes. It’s part of my job.’
Eigenlijk zijn we allemaal artiesten en levenskunstenaars die af en toe onzeker zijn en zich moeten verzoenen met ongemak.
It’s all part of the job.
Heb jij wel eens een keuze gemaakt die compleet anders uitpakte dan je hoopte?
Een keuze die onvoorziene zaken en ongemak met zich mee bracht?
Hoe ging je daarmee om? Hoe verzoende jij je met de onverwachte kanten van je keuze?
Ik ben heel benieuwd. Reageer gerust in de comments.
Meer lezen over eigen keuzes maken, leiderschap, trouw zijn aan jezelf, leven en werken op je eigen manier? Meld je aan en ontvang voortaan de blogs, podcasts en video’s in je inbox. Met hierin volop inzichten, nadenkvragen en af en toe een linkse directe zodat jij werk maakt van je verlangen en keuzes.
Mooi stuk! Zo waar we kunnen heel lang in de impasse blijven zitten of half kiezen. Maar als je eindelijk een keuze maakt krijg je vleugels en kan je de obstakels ook aan.
Dank je wel, Guiselaine. En ja, daarom is het zo belangrijk dat je een keuze maakt waar je superblij van wordt. Een echt verlangen waarvan je hart sneller gaat kloppen. Dan kun je ook beter met de obstakels en het ongemak omgaan.
Goed stuk! Wat ik merk dat ik vaak te veel wil gaan plannen en controleren en dan het plezier en de flow kwijt raak. Bij mij is het zaak om me inderdaad heel erg te richten op wat ik nu kan doen, en op het gevoel dat ik krijg als ik denk aan waar ik naartoe wil en het hoe en wat er tussen in loslaat. Er komen dan veel makkelijker dingen op je pad die je van te voren nooit had kunnen bedenken…
Mooi omschreven, Kirsten. En herkenbaar! Teveel grip kan je nekken.
Keuze waar ik veel van verwachtte….
Kiezen voor een partner….met hem kreeg ik 2 prachtige dochters,die we als een goed team samen groot en volwassen hielpen worden…ze bleken allebei doof te zijn…en we hebben ons allebei voor 300% ingezet om ze goed in de wereld te zetten…met zelfveetrouwen en zonder t gevoel gehandicapt te zijn…
Dat is helemaal gelukt: ze voelen zich volwaardig lid van de Dovenwereld, spreken eigen gebarentaal,hebben hun eigen Dovencultuur…
En…functioneren ook prima in de wereld der horenden….maken die toegankelijk voor zichzelf en andere Doven…
Hebben allebei een HBO-diploma veroverd…de een geeft nu les op een HBO…in gebarentaal en Dovenstudies…aan horende studenten…en de ander heeft n eigen bedrijf opgezet…waarin ze oa trainingen geeft aan Dove cursisten om rondleidingen in gebarentaal te kunnen geven in musea…om ook de rijke cultuur van verschillende soorten kunstenaars voor Doven toegankelijk te maken…
Zij zijn beiden dus heel suksesvol geworden…
Maar…daarbij zijn mijn partner en ik toch elkaar kwijtgeraakt..
Na 33 jaar is hij vertrokken..
Dat is iets wat ik altijd voor onmogelijk had gehouden…
De enige manier om daar mee om te gaan is.. hem met liefde!!…loslaten…en zijn eigen zelfgekozen leven nu te laten leiden….
Hoe pijnlijk dat ook voelt voor mij…
Hij had na n jaar ook n nieuwe vriendin…
Ook die probeer ik met liefde te aanvaarden…
LIEFDE is mijn levensleitmotiv….
Maar….makkelijk is dat niet….
Maar…toch voel ik me nu ook steeds meer gelukkig worden…en ik ontdek steeds meer mijn ware zelf en mijn echte verlangens….
En ik kies op mijn 70e verjaardag volgende week er met een eigen-bedacht ritueel voor….om mezelf trouw te blijven…en mijn nog niet vervulde dromen…ook waar te gaan maken….
Mijn 3e jeugd begint….hoeraaaa….