Patsergedrag!
De surfjongens die de hoogste golven trotseren? De mannen met een rolex met aan hun zijde een hele mooie jonge vrouw? Vrouwen vol bling-bling die je passeren in een cabrio met 160km per uur?
Wat versta jij onder patsergedrag?
Mijn vader had vroeger een grote BMW. Dat wil zeggen: ik vond ‘m groot. Veel te groot. Ik vond het een opvallend groot schip en schaamde me als hij me ergens kwam ophalen. Want die BMW was ook nog eens zilverkleurig en glimmend gepoetst.
‘Kijk, daar is je vader’, zeiden de kinderen dan. En ik zag alleen maar die grote auto waar ik me voor schaamde. Ik zag niet mijn vader die grijnzend en zwaaiend naast de auto stond. Dat zag ik pas veel later.
Waar schaamde ik me voor? Wilde ik niet opvallen of buiten de boot vallen? Misschien omdat ik niet altijd aansluiting vond bij anderen? Want als je verbinding wilt, helpt afwijken en opvallen niet. Dacht ik.
Misschien wilde ik ook niet enkel en alleen beoordeeld worden op de buitenkant. Laat staan op materiële zaken, want dat was toch maar alleen die buitenkant, lees: oppervlakkig?
Ik wilde niet de uitzondering zijn.
Maar mijn vader was apetrots op z’n auto.
Typisch een gevalletje patsergedrag, vond ik toen.
Nu snap ik ‘t beter. Die BMW stond voor iets anders. Voor iemand die vanaf nul begon. Afwijkende keuzes maakte ten opzichte van zijn gezin van herkomst. Hij had iets bereikt waar hij hard voor gewerkt had. Hij mocht van z’n ouders niet naar de HBS, want: protestants en een school moest natuurlijk wel katholiek zijn.
Als oudste zoon koos hij ervoor om niet de boerderij over te nemen, maar een afwijkende keuze te maken. Geheel tegen de familietraditie in. Op latere leeftijd ging ‘ie studeren. Hij wilde op kantoor werken. In een pak met een stropdas. Hij was de uitzondering binnen zijn familie. En durfde dat ook voluit te zijn. Op zijn voorwaarden.
En die BMW, die kwam later. Toen het kon. Want hij hield van auto’s en het vertegenwoordigde voor hem echt iets. Die BMW weerspiegelde dát gevoel.
Het was het resultaat aan de buitenkant voor wat hij aan de binnenkant voor elkaar had gebokst.
Wat ik als patsergedrag zag, was in feite niets meer dan trots.
Soms beoordeel je iemand op zijn materiële bezittingen. ‘Moet je die zien. Daar gaat het toch niet om.’ hoor of lees ik dan. We hebben gemakkelijk kritiek op de buitenkant, zeker als het gaat om materiële zaken of andermans succes.
Maar je kent niet het verhaal erachter. Alsof je aan de buitenkant bij iemand kan zien waar het aan de binnenkant over gaat. Het verhaal erachter is wat telt en is vaak veel interessanter dan die auto. Daarbij maken mensen hun eigen keuzes in wat betekenis voor hen heeft.
Jouw reactie op de buitenkant zegt alles over jouw binnenkant. Over hoe je kijkt en wat je gelooft.
Ben je bereid het verhaal van die ander te zien en je erin te verdiepen? Dat is de keuze die je kunt maken. Want ieder van ons heeft zo’n verhaal. Met een buiten- én een binnenkant.
Het is mooi wanneer we de waarde van beide kunnen en willen zien.
Ps. Ik maakte een podcast over het thema De Uitzondering. Je vindt ‘m hier.
Zin in meer frisse verhalen met prikkelende nadenkvragen over verlangen, kiezen, durven, doen? Zodat jij leeft en werkt op jouw voorwaarden? Meld je aan en ontvang voortaan mijn blogs, podcasts en video’s. Door je aan te melden geef je toestemming je gegevens te verwerken zoals beschreven in het privacy statement.