Waarom ik nooit meer werk in een sporthal met zweetlucht
Sjoemel jij wel eens?
Met je eigen wensen?
Dat je ja zegt tegen iets dat niet 100% goed voelt?
Of dat je zelf een idee bedenkt dat je vóór de uitvoering al aanpast omdat je denkt dat ’t anders niet goed zal vallen?
Dat je van tevoren al zelfcensuur toepast of je eigen voorstel uitkleedt?
Doe je dat?
We sjoemelen allemaal wel eens met onze eigen wensen.
Je past jezelf bij voorbaat al aan, omdat je denkt dat dat zo hoort.
Je laat je eigen idee verbleken omdat je denkt dat een ander het anders zal afwijzen.
Je doet aan iets mee omdat je aardig wilde zijn.
Je gaat akkoord met iets dat niet helemaal klopt.
En je weet ook vaak wel diep van binnen dat het niet klopt.
Maar eenmaal ja gezegd spreek je jezelf heldhaftig toe.
En rechtvaardig je in je hoofd waarom je dat doet.
Ja, ik heb ja gezegd want…
Anders wordt het zo’n gedoe.
Anderen doen dit ook. En ik kan ’t toch eens uitproberen?
Anders denken ze dat ik … ben (vul hier in wat je absoluut niet wilt zijn)
Van Prince was bekend dat hij bij optredens vroeg om een paarse kleedkamer.
En een zwarte M&M-machine.
Waarom dat laatste zo belangrijk was, beats me.
Maar hey, als hij daardoor beter ging spelen, who cares?
Punt is dat hij precies wist wat hij wilde.
Ook in z’n muziek.
Arrogant? Divagedrag? Overdreven?
Geen idee. En het doet er ook niet toe.
Hij dacht na over hoe het voor hem klopte.
Onder welke voorwaarden hij wilde werken.
Onder welke omstandigheden hij op zijn best was.
Hij wist wat hij nodig had om topkwaliteit te leveren.
Doe jij dat ook?
Leven en werken volgens je eigen regels en voorwaarden?
Geef jij aan hoe jij het hebben wil of laat je dat aan een ander over?
Ik had ooit een mooie opdracht om een bijeenkomst te begeleiden.
Ik wist wat ik wilde, had in m’n hoofd wat ik ging doen en bereidde de dag tot in de puntjes voor. En liet vervolgens de opdrachtgever zelf de locatie kiezen.
Dom.
Want de klant koos een sporthal met de geur van zweetschoenen.
Want ja, goedkoop. En handig. En er konden veel mensen in.
Dus.
Het werd helemaal niks.
Wat een interessante dag had moeten worden werd een muffe sessie.
Alle deelnemers zaten te snakken naar frisse lucht.
En het halverwege de dag verplaatsen van alle stoelen naar de kantine was ook geen succes. Het was de laatste keer dat ik een klant een locatie liet bepalen.
Maar ook na dat moment liet ik me, toen nog starter, wel eens meeslepen door opdrachten en vragen van klanten waarvan ik wist: dit klopt voor jou misschien wel, maar voor mij niet.
Achteraf zijn dat de belangrijke momenten die je bedrijf, je visie en je leiderschap vormen.
Waardevol. Zolang je er iets mee doet.
Nu klinkt dat op papier heel gemakkelijk.
Maar elke keer is het weer belangrijk om bij jezelf na te gaan:
Hoe wil ik het hebben? Hoe ben ik helemaal trouw aan mezelf?
Door alle meningen en oordelen van buiten hoor je niet altijd meer je eigen stem die je vertelt wat jij wilt. Je laten leiden en afleiden door anderen lijkt in de kakofonie van meningen gemakkelijker dan een rechte lijn te trekken voor jezelf.
En toch is dat het enige dat voldoening geeft.
Echte voldoening.
Ik wil bepalen welke kwaliteit ik wil bieden en onder welke voorwaarden en omstandigheden ik mijn werk goed kan en wil doen. Alleen zo is het beste resultaat mogelijk.
Voortaan bepaal ik mijn eigen voorwaarden.
Zo gaf ik vorige week een The Desire Map retreat in Madrid.
Op een locatie die voor mij klopte. Op een manier die voor mij klopte.
Het was helemaal zoals ik het wilde hebben.
Zo kon ik het beste geven van mijzelf.
Dat was niet alleen voor mij heel fijn, maar ook voor de deelnemers een feest.
We zeggen vaak: ach, het maakt me niet uit.
Maar het maakt wel uit.
Als je eerlijk bent naar jezelf.
Als je echt heel eerlijk bent.
Maar je doet een aanname over wat er zou kunnen gebeuren als je eerlijk bent.
Je denkt dat het niet kan wat jij wilt.
Al bij voorbaat.
Je denkt dat het strijd, gedoe of gezeur wordt als je echt trouw bent aan jezelf.
Jammer. Je doet jezelf tekort.
Je onthoudt jezelf van het beste eindresultaat.
Voor jou. En de ander.
Werk op jouw manier, aan de plannen die jij wilt uitvoeren.
Met de beste mensen, de beste middelen en de best mogelijke omstandigheden.
Kies er bewust voor. Creëer die, oefen er invloed op uit. Doe wat nodig is.
Waarom zou je genoegen nemen met minder?
En wees allereerst helder naar jezelf over wat jij wilt.
Waar voel jij je goed bij? Wanneer ben je op je allerbest?
Wat zou er gebeuren als jij compromisloos bent over wat voor jou klopt?
Als je volledig trouw bent aan wie jij bent en wat jij belangrijk vindt?
Formuleer waar jouw lat ligt voor plezier, energie en het beste resultaat.
En alles wat daar buiten valt, daarop is het antwoord:
Nee. No. Nunca.
En dat laatste betekent nooit in het Spaans.
Onder welke omstandigheden presteer jij het beste?
Wat heb je nodig om het beste van jezelf te geven?
Wat geeft jou helemaal, 100% een goed gevoel?
Wees compromisloos.
Voel je een Prince. Wees een Prince.
En laat me weten in de comments wanneer jij compromisloos was.
Wat deed je en hoe was het om compromisloos te zijn?
Of deel een moment waarop je juist niet trouw bent geweest aan je eigen wensen.
Daar kunnen we allemaal van leren.
Ps. En het delen van je favoriete Princenummer mag voor deze keer ook.
Meer lezen over eigen keuzes maken, leiderschap, trouw zijn aan jezelf, leven en werken op je eigen manier? Meld je aan en ontvang voortaan de blogs, podcasts en video’s in je inbox. Met hierin volop inzichten, nadenkvragen en af en toe een linkse directe zodat jij werk maakt van je verlangen en keuzes.
Ja, er zijn van die dingen waar je compromisloos over MOET zijn. Eentje van mij: Klanten of prospects die willen dat ik regelmatig bij hen op kantoor zit. No way. Punt. Nee, géén comma waarna de uitzonderingen volgen. Take it or leave it.
Het gaat aan je knagen als je door jou diepgevoelde verlangens en vereisten regelmatig ondermijnt. Aldus groeit er een steeds groter gat waar je energie onthutsend snel in verdwijnt.
Helemaal met je eens, Nicole: Zorgen dat jij zelf op je best kunt zijn, brengt jouw klanten ook zoveel meer.
En mensen kunnen jouw grenzen alleen respecteren als je ze duidelijk aangeeft. Het verbaast vervolgens menigeen hoe welwillend anderen daar vaak in blijken te zijn.
Ja, inderdaad, hier zijn de woorden ‘moeten’ en ‘punt’ op z’n plaats. Pure noodzaak omdat je anders jezelf verloochent. Voor sommige zaken is dat glashelder. Voor andere dingen, bv ideeën die je hebt, ligt die grens niet direct vast. Als je aan het verkennen bent bijvoorbeeld, kun je je wel eens laten afleiden. Juist dan is de kans op sjoemelen het grootst. Het heeft er ook mee te maken in hoeverre een waarde of idee van jezelf echt wortel geschoten heeft of nog wat op los zand staat.
Klopt helemaal wat je daar schrijft over in een verkenningsfase zitten. Dan weet je nog niet precies waar je grenzen liggen. Daarvoor moet je er eerst tegenaan lopen. En bepalen of je die grenzen dan iets kunt/wilt oprekken of dat het écht no-go-gebieden zijn.
Hoe diepgevoelder (hoe beter geworteld), hoe beter de kompasfunctie. Dan zijn het richtinggevers die je ook sneller ziet en vooral vóelt. Dan weet je gewoon of iets klopt of niet.
En soms staat iets wat diepgeworteld is je in de weg. Betreft het een belemmerende overtuiging. Dan voelt het aanvankelijk niet goed om dat te doorbreken.
Het is de kunst het verschil daartussen te zien/voelen/ervaren.
Hoi Nicole,
Het belangrijkste eerst: één favoriet nummer maar? Hoe zit het dan met al die tig andere prachtige nummers van His Royal Badness?
Maar oké, jij mag dit bepalen 😉
Could you be the most beautiful girl in the world is een persoonlijke favoriet omdat het verbonden is aan de komst van onze dochter in 2004. Nooit kan ik meer aan iets anders denken als ik dit nummer hoor.
En dan jouw andere vraag, uhhhh, ik denk dat ik juist steeds meer ‘compromisloos’ word. Strenger, zo voelt dat ook wel eens maar wel op een goede manier. Duidelijk, dat is een beter woord.
Angst niet laten regeren maar vanuit mijn eigen weten keuzes maken en vertrouwen op een groter geheel dat mij draagt en steunt.
Lieve groet, Marieke
Haha, ja met maar één nummer doe ik Prince echt tekort, maar ja, kiezen he? Mooi nummer noem je met een hele speciale betekenis. Bijzonder!
En inderdaad: streng is niet het woord, het gaat om duidelijk. Duidelijk zijn in wie je bent, wat je wilt en hoe je dat wilt. Doe je goed, Marieke!
Hoi !
Ik kan alleen maar zeggen nu ; je mail valt precies op tijd binnen !
ik erken het volledig en buig ( naar mezelf ;))
Dank voor deze “oh zo logische reminder ” !
“wees een princes “…
wat een boodschap,
hebbes !
Dankbare groet,
Pascale
Wat fijn om te horen, Pascale! Precies het juiste moment, daar hou ik van!
Mooi! Over gymzalen gesproken…. Ik nam 5 jaar geleden een wekelijkse Biodanza groep van een collega docent over. Er zat een ruimte bij. Een gymzaal die niet stonk, maar wel veel te koud was en ongezellig. En de groep danste op de donderdag, wat voor mij een lastige dag was. Ik heb 2 jaar les gegeven daar, op de donderdagen. Tot ik op een gegeven moment besloot dat ik het op mijn manier ging doen. Ik koos voor een andere dag die mij veel beter paste en vond een andere gymzaal. Een hele mooie, warme, nieuwe en gelukkig ook niet stinkende gymzaal. Ik had de keuze niet eerder gemaakt omdat ik bang was mensen kwijt te raken en met een halve groep over te blijven. En mensen gingen ook weg. Mensen die eigenlijk toch al niet pasten. En nieuwe mensen kwamen er voor terug. De groep groeide en werd echt mijn groep op dat moment. Omdat ik koos voor wat voor mij belangrijk was. Dat was een superles voor mij.
Het is wat met die gymzalen! Lijkt me een gat in de markt om een bijzondere gymzaal te bouwen 😉 Dank je wel voor je mooie reactie, Suzanne!
Dank je wel Nicole, voor dit artikel met daarin de op het juiste moment de eye opener voor mij.
Uit noodzaak voor het vinden van een baan op korte termijn, toch weer de neiging hebben om te conformeren, het solliciteren op functies waarbij ik mezelf niet 100% goed bij voel.
Dank je wel ik blijf doorzetten en bij mezelf.
Graag gedaan en heel veel succes bij het vinden van iets dat helemaal goed voelt!
mooi artikel Nicole! en haha, die gymzaal, ik zie en ruik het voor me. kuch :). en de laatste keer dat ik iets gedaan heb waar ik eigenlijk te ver in ging omdat ik dacht dat anderen dat van me verwachtten was toch wel de mixed media winkel. Ja. ahum. ik heb me ietwat laten opjagen en open dan gewoon een winkel. komisch ook wel als je het zo bekijkt. hoe kwam dat zo? ik wilde een workshopruimte maar kon geen goede ruimte vinden. en daar was opeens dat winkelpand. en met mijn andere bedrijf, konden we daar ook met 2 zitten. prima combinatie. maar ik vond (en vooral ‘dacht dat anderen dat vonden’), dat die winkel dan toch ook wel open moest zijn en niet alleen voor workshops… dus ik dacht 2x in de week. maar ja, dan laat je die zaterdag lopen. Mensen willen juist op zaterdag winkelen. En alhoewel ik dat helemaal niet wilde (want hallo, ik heb gewoon een gezin en werkte al 5 dagen in de week op de zaak)… ging ik vrolijk ook op zaterdag van 12-4 open. Bizar. En na een paar maanden nam ik dan toch ook wel het dappere besluit dat dit helemaal niet was wat ik wilde! Ik heb er toen zelfs een videootje over opgenomen. Over ‘changing dreams back into the dreams they were in the first place”. Zoiets. Veel super positieve reacties. Dat ik vooral lef had om voor mezelf te kiezen en ’toe te geven’ dat dit niet was wat ik wilde. Dus de winkel ging dicht en alleen nog met workshops open. Dat heb ik nog een paar maanden gedaan en toen Artifex ‘even’ naar 10 man gegroeid was, werd het tijd voor een andere locatie. En besloot ik de winkel in zijn geheel te sluiten. Dus ook geen workshops meer. Er viel zo’n vreselijke last van mijn schouders dat ik echt instinctief wist, dit was echt de super juiste beslissing voor mij. Online verder en meer dan blij met de keuzes die ik gemaakt heb, en nu nog maak. Zeker door jouw coaching voel ik me meer en meer sterk in mijn eigen keuzes en dat ik niet constant mezelf hoef te verantwoorden of hoef uit te leggen. Ik doe wat ik doe omdat ik dat wil. Wat een verademing. Thanks Nicole voor dit super leuke blog. Ohhhhh en last but not least Prince!! “when the doves cry” is voor mij het mooiste nummer ook. triest & sterk tegelijkertijd <3.
Het mooie is dat jij van alles probeert en dan gaandeweg wel weet of het klopt of niet en vervolgens er niet in blijft hangen en het besluit neemt om weer te stoppen met wat je hebt opgezet. Een echte ervaringsleerder 🙂 dank je wel voor je mooie reactie.
Enne… When doves cry… Hartverscheurend mooi!
Hoewel ik in eerste instantie op de dansbare funknummers voor Prince viel, kies ik ‘Adore’ omdat daar zóveel liefde en gevoel in zit. Wat heb je hier mooi over geschreven Nicole en het gelinkt met Prince . Het is lang een valkuil voor me geweest, maar nu ik mezelf beter ken (en op leeftijd ben 😉 gaat het me inmiddels redelijk goed af. Gevoel is altijd belangrijk geweest in mijn leven, maar er ook naar ( mogen) handelen is wel een les geweest. Voortaan zal ik er jouw woorden bij denken ‘ wees een Prince’ dan zal het moeiteloos gaan ! ?
Wat een prachtige reactie, Ellen, dank je wel! Ja, wees gewoon een Prince (of Princess 😉 Die moeiteloosheid gun ik je van harte!
En Adore is een mooie keuze! Leuk dat je die noemt, meteen zin om die nog eens te beluisteren.
Mooi blog Nicole!
Raspberry beret
Dank je wel, Hilde. En… Hele goeie keus! Heerlijk nummer.